D & J in Australië

De busreis duurde ongeveer 10uur tot aan de grens van Laos. Daar hebben we ons visum aangevraagt en 1 uur later stonden we in Laos. Het ging allemaal heel soepel. Wel moesten we aan de grens overstappen op een andere bus. Maar ook dat was allemaal  prima geregeld.

Vientiane
Na een totale reis van 12 uur stonden we dan in Vientiane. Uit de bus stormde de TukTuk bestuurders natuurlijk weer op ons af. Maar gelukkig wen je er wel aan. We lopen altijd eerste even weg, overleggen wat we gaan doen en dan gaan we de onderhandeling beginnen. De prijzen waarmee ze beginnen zijn echt belachelijk. 60.000 kip (4,5 euro) beginnen ze mee, maar het eerste wat ze dan horen is een tegen antwoord van 10.000 kip. Nou daar zijn ze het echt nooit mee eens, maar dan lopen we gewoon weg. We weten nu wel dat ze ons altijd terug zullen roepen. De ene keer gaan we dan voor 10.000 kip per persoon mee en soms dan betalen we 20.000 kip de man. Het is een spelletje, maar 1 die soms wel heel irritant is.

Vientiane is de hoofdstad van Laos, er wonen hier maar ruim 200.000 mensen. De stad is niet zo groot en voor ons was hier dan ook niet heel veel te beleven. We hebben de eerste avond lekker aan de Mekong rivier gezeten. Dit was wel heel erg lekker na een lange busreis. De 2e dag hier zijn we eerst naar de ambasade van Vietnam geweest. We moesten namelijk een visum aanvragen voor dat land. In de Loney Planet stond dat dit best een gedoe kan zijn om deze te krijgen. Het kon zeker 3 tot 5 dagen duren. En je zou deze niet overal kunnen aanvragen. Maar aangekomen bij de ambasade kwamen we er achter dat als we maar betalen, we het visa zo mee konden nemen. En ja hoor 5 minuten later stonden we weer buiten. Later op onze trip kwamen we er achter dat je dit visa overal wel kan regelen, maar wil je niet wachten dan betaal je iets meer. Later deze dag hebben we een kleine city toer gedaan. Hier hebben we de “Arc de Triomphe” van Laos gezien. Je zou kunnen zeggen dat dit een soort van kopie is. Hier word dit monument Patuxay genoemd. Ook hebben we de Pha That Luang bezocht. Dit monument word als nationaal symbol van Laos gezien. En natuurlijk hebben we hier nog een hoop meer kleine Temples gezien.. We hebben voor de volgende dag een busticket gekocht naar Vang Vieng

Vang Vieng
Ons 2e stop in Laos. De busreis was goed bevallen. De omgeving van Vientiane naar Vang Vieng was echt heel erg mooi. Aangekomen in Vang Vieng werden we gelijk op een bungalow resort gedropt. We konden hier een kamer krijgen voor 6 dollar. Hier dus ook maar gelijk ingechecked. Het resort lag aan de mekong rivier en we hadden uitzicht over echt te mooie bergen. Elke ochtend was dus lunchen met een fantastisch uitzicht!!

Vang Vieng staat ook wel bekend als een klein plaatsje wat erg in trek is bij jonge backpackers. Wij zijn dus maar gelijk het centrum (2 straten) ingelopen om te kijken waarom ze dat zeggen. Het eerste wat ons opviel was dat het gehele centrum bestond uit eettenten. Deze eettenten waren voorzien van grote tv schermen waar de hele dag de televisie serie Friends word uitgezonden. In elke tent lagen dan ook meerdere backpackers te relaxen met een biertje of een colaatje. Wij hebben het voorbeeld gevolgd en lekker wat gegeten en genoten van de serie Friends.

Na het eten zijn we bij een tour bureau langsgelopen en hebben voor de volgende dag een kayak tour over de mekong rivier geboekt.

De volgende ochtend zijn we met een groep 20 km ten noorden van de mekong rivier afgezet. Daar werden de kayaks en de reddingsvesten uitgedeeld. Om te beginnen zouden we 2 grotten bezoeken, wij dus met de groep naar de andere kant van de rivier gepeddeld en zijn daar gelijk weer aan kant gegaan. De eerste grot was redelijk dichtbij. Deze werd de olifanten grot genoemd. Echt heel bijzonder was deze niet, de grot was een meter of 10 diep en stond vol met boedha beelden en in de grot was een soort van olifant te zien.

Voor de 2e grot moesten we een stukje wandelen. De wandeltocht bracht ons langs een oud Lao dorpje en we konden dwars door rijstvelden heen lopen. Die rijst velden zijn wel heel erg mooi om te zien. Aangekomen bij de water grot moesten we even wachten. Omdat het een water grot was kon niet iedereen tegelijk erin. De eerste groep was al onderweg, dus wij konden daar even zwemmen en relaxen. Na ongeveer 30 min konden wij de grot in. We kregen een autoband en een lamp en konden het water in. Het eerste gedeelte van de grot moeten we op de band gaan zitten en onszelf via een touw voortrekken. Het was best wel laag dus je moest oppassen dat we onze koppen niet stoten. Na een meter of 30 konden we peddelend met onze handen de grot verder gaan verkennen. Het was natuurlijk erg donker daar, maar daarvoor hadden we allemaal een lamp op onze voorhoofd zitten. De grot was ongeveer een meter of 200 lang en in het midden moetsen we een stuk lopen omdat het water te ondiep voor de banden was. De grot was een leuke ervaring. Na ongeveer 45 min stonden we weer buiten.

We hebben na de grot lekker gelunched met z’n alle en zijn daarna terug gelopen naar de kayaks. We gingen dan eindleijk kayakken. De mekong loopt hier geheel langs prachtige bergen. En regelmatig was er een aardige stroom versnelling tussen rotsen door. Bij elke versnelling gingen er 2 Lao begeleiders voorop, maar bij de eerste waren wij natuurlijk al te eigenwijs. We moesten rechts aanhouden, maar we zagen dat aan de linker kant de versnelling een stuk sneller was. Wij dus de linker kant gepakt. En ze zult het al begrijpen. We belanden boven op een rotsen en lagen gelijk onderste boven. Gelukkig raakte we beide geen rots bij het vallen. We zijn weer in de kayak gesprongen en verder de mekong afgezakt. Na een aantal stroomversnellingen en ongeveer 2 uur kayakken kwamen aan bij het zo genaamde Tubing gebied. Wij hadden hier al eerder van gehoord. Maar wisten niet echt wat we konden verwachten. We hoorden al veel muziek en zagen overal mensen langs de kant staan. Allemaal gezellig met een biertje in de hand. Wat bleek nou, deze tubing area bestond uit  barren langs het water waar je kan stoppen als je een tubing tour doet. Wij dachten natuurlijk gelijk, wat doen wij in een kayak!! Gelukkig mochten wij bij bar 5 en 7 ook een stop maken. Wij dus lekker aan het water met een biertje erbij. We zijn hier in totaal 2 uurtje gebleven met de groep en hebben toen onze tocht terug naar Vang Vieng ingezet. Het was een leuke dag, maar we hebben wel gelijk maar besloten om de volgende dag te gaan tuben!!

Uiteindelijk hebben de 2 dagen getubed. Om een uur of lagen we op de band en gingen heel langzaam de rivier af. Bij elke bar was ook een soort van trapeze aanwezig. De grootste was een meter of 12 hoog. We konden dan met een trap ophoog en dan maakte we een aardige zwaai hoog over het water heen. Dat was zeker wel lachen, en hoe meer biertjes we op hadden hoe vaker we gingen. Op deze trip hebben we weer veel mensen ontmoet en we zijn gelukkig elke dag weer veilig aan wal gekomen. Achteraf is dit best een gevaarlijke gebeurtenis daar in het water. Dagelijks gaan mensen te dronken die band in en de weg naar het eind punt is zeker een uur op de tube liggen. De stroming is niet te sterk, maar we kunnen ons voorstellen dat hier wel vaker ongelukken gebeurt zijn.

De volgende dag zijn we beide met een kater de bus ingestapt naar Luang Prabang. Deze rit zou ongeveer 6 uur duren. En dat met een kater!!

Luang Prabang
Dit rit hierheen was voor ons beide niet echt prettig, we hadden duidelijk last van een kater en dan zaten we ook nog in een bus waar we nou niet echt de ruimte hadden. Wel was het uitzicht weer ongelovelijk mooi. We gingen bijna de gehele busreis door de bergen. Overal was het zo groen we passeerde allemaal kleine Laos dorpjes. Deze waren gevestigd lang de weg boven op de bergen. Meer dan een paar rieten dakjes was het niet. Wel zagen we dag er een hoop hulp was van unicef. Overal waren waterkranen en electriciteit aangelegd met grote unicef logo’s.

Aangekomen op het busstation stonden natuurlijk de TukTuk bestuurders alweer klaar, maar wat ons hier opviel was dat deze niet op ons af kwamen stormen. Hier hadden de questhouse eigenaren het meer in de hand. Van ieder questhouse stond er wel iemand. Met een mooi adviesje in zijn hand probeerde ze de toeristen mee te lokken naar hun guesthouse. Een rustige jongen bood ons een kamer aan voor 3 dollar, dat is maar 1,80 euro per kamer per nacht. Dat is toch ongelovelijk!! Wij zijn met deze jongeman meegegaan om te gaan kijken in zijn guesthouse. Het zag er allemaal verzorgt uit, wel moesten we de badkamer en de wc delen met de andere bezoekers van het huis. Maar dat zijn we wel gewend na bijna 8 maanden reizen.

Het stadje zag er heel verzorgt uit, de straten waren hier zeer goed begaanbaar. Dit in tegenstelling met wat wij eerder hadden gezien in Laos. We hebben lekker gegeten en zijn om 23:00 naar huis gegaan. Uuhhhh, ja alles sluit om deze tijd hier. Dit is ivm met wat problemen die er zijn met kleinere dorpen naast Luang Prabang. Op onze weg naar huis viel ook nog eens alle lichten uit. Het was echt te donker op straat, maar naar een minuut of 5 ging alles weer aan. Later bleek dat de stroom hier wel vaker uitvalt.

De volgende dag hadden we gepland om naar de waterval te gaan. We hadden onze wekkers gezet, dus we waren op tijd onze bed uit. Maar het ging allemaal niet zo vlot. Even hier kijken en nog even daar kijken. Het was inmiddels al 1:30, en wij waren nog in het stadje. We waren opzoek naar een Tuktuk bestuurder die ons voor weinig geld naar de waterval wou brengen. Maar de eerste vroeg al zoveel dat we maar opzoek gingen naar een ander. We liepen langs een terras en kwamen daar in gesprek met een nederlands stel die in Amsterdam woonde. Ze boden ons een biertje aan, en dus besloten wij maar om niet meer naar de waterval te gaan. We hebben de hele middag met Elles en Harm op het terras gezeten, heel gezellig. ’s avond zijn we met dit stel en een frans man uit eten geweest. We hebben een heerlijke Lao BBQ gehad. Dennis kende dit ook wel als bollejaapen. Na de BBQ zijn we met z’n vijfen naar de lokale bowling club gegaan, deze scheen namelijk niet te sluiten om 23:00. We hebben hier 2 uurtje gebowld en zijn daarna met de tuktuk naar huis gegaan. Was weer een hele gezellige dag.

De 3e dag in Luang Prabang zijn we dan naar de waterval geweest. We werden opgehaald door een minibus bij ons guesthouse. Hij bracht ons naar de wateval en daar hadden we dan 2,5 uur de tijd om rond te lopen en een beetje te zwemmen. De waterval was wel mooi en we hebben ook even gezwommen, maar hier konden we echt wel zien dat we aardig verwend zijn. We vonden namelijk de waterval wel ok, en het zwemmen viel tegen, het water was namelijk niet helder blauw maar zand bruin.. haha.. Maar de meeste mensen die we tegen kwamen vonden het echt geweldig. Dus het zal wel aan ons gelegen hebben.

Op de terug weg van de waterval werden we nog even gedropt bij een klein lao dorpje. Hier zaten allemaal kleine meisjes armbandjes te verkopen. Echt heel zielig gewoon om te zien. Die kinderen word gewoon aangeleerd om te gaan bedelen zodra er een toerist langs komt. En natuurlijk zijn deze mensen niet rijk, maar zoals wij het zagen was dit dorpje er alleen maar om spullen te verkopen aan de toeristen. Gelukkig is er genoeg eten in deze omgeving, dus de kinderen zullen daar niet te kort aan hebben.

En toen stond onze reis alweer klaar naar het zuiden. We hebben een busticket terug naar Vientiane geboekt om vanuit daar weer door te reizen naar Tha Khaek.

2 comments

Na ruim 7 maanden op pas te zijn landen we weer in Bangkok. Er was echt nog niet veranderd en het leek wel of we er gisteren nog waren geweest. Het enige verschil was dat we nu precies wisten wat ons te wachten stond. De paspoortcontrole, het vinden van een taxi, het onderhandelen van de taxi prijs en de aankomst op Ko San Road. Dit was nu echt een makkie en voordat we het wisten waren we dus alweer in het backpackers hart van Bangkok.

We hadden nog contact met 2 engelse meiden (ontmoet in Australie) die ook in bangkok zaten, en zij hadden een questhouse gevonden voor 180 baht (rond de 4 euro) per kamer per nacht. En het was nog op Ko San Road ook. Wij dus daar ook maar een kamer geboekt. We hadden weer 2 bedden en 4 muren om ons heen. Dat vinden we tegenwoordig al voldoende.

De eerste keer in Bangkok hadden we het wel gezien na 2 dagen, maar deze keer was dat anders. De drukte en het zo gezellige ko san road deed ons na Taiwan erg goed. We hebben nu weer 3 dagen daar gezeten. En ja wat hebben we allemaal gedaan. Vooral heel rustig aan gedaan, lekker ontbijten, beetje shoppen, massage hier en massage daar, biertje op het terras en in de avond stappen met mensen die je ontmoet. De derde dag in bangkok realiseerde we ons dat we aan het reizen zijn en dat we toch echt een bus moesten pakken naar Vientiane in Laos.

No comments

Na 6,5 maand rond gereisd te hebben in Australie was het wel weer tijd voor een nieuwe uitdaging…Taiwan! In ons vliegticket hadden wij een stopover in Taipei ( hoofdstad van Taiwan) dus een weekje Taiwan zien leek ons wel leuk. We hoorden weinig backpackers die er zijn geweest en wij zelf hadden ook totaal nog geen idee van het land. Taiwan is een eiland net zo groot als Nederland en was vroeger een onderdeel van China.
We hadden maar een week de tijd dus besloten we alleen de oostkust van Taiwan te gaan bezichtigen. Op de boot tijdens het zeiltourtje op de whitsunday Eilanden hebben we 3 hele aardige Taiwanese mensen ontmoet die voor ons alle belangrijke dingen in het Taiwanees ( oftewel chinees) op hadden geschreven. Dit was ook wel nodig want het eerste wat ons opviel toen we op het vliegveld in Taipei stonden was dat niemand engels kon spreken! Na veel handgebaren en andere mensen die er bij gehaald moesten worden konden we duidelijk maken dat we een buskaartje naar de stad wilde kopen. In Taipei hebben we gelijk een internationaal hostel kunnen vinden in een soort van flatgebouw op 13 verdiepingen hoog. Er zaten nogal veel chinezen in het hostel die het toch wel beetje vreemd vonden dat wij als blanken daar ook zaten. Dat waren ze even niet gewend omdat Taiwan niet echt een land is waar veel toeristen heengaan.
In Taipei zelf zijn we naar verschillende grote nightmarkets geweest die overal in de stad te vinden zijn. Hier kun je net als in Thailand van alles kopen (kleren, sieraden) maar het meeste wat je ziet is eetkraampjes op straat. Soms walg je van het eten en ruikt het niet echt aantrekkelijk, en dat hebben we ook gemerkt de 1e avond toen we stinkie tofu bestelde. Volgens onze taiwanese vrienden stonk het maar was het erg lekker. Wij hebben het na 1 hap helaas moeten laten staan. Het eten in Taiwan viel over het algemeen een beetje tegen, misschien omdat we de lekkere rijst met kip in Thailand gewend zijn! In Taipei hebben we ook nog het 101 gebouw beklommen. Met de lift dan die ons in 35 seconden naar een hoogte van 510 meter bracht! Jaja het hoogste gebouw van de wereld! Vanaf hier had je prachtig uitzicht over de stad en hebben bijna de wolken aan kunnen raken;)

Oostkust van Taiwan

Na 2 dagen was het tijd om naar het oosten te reizen naar het plaatsje Yilan. Dit konden we per trein doen wat ongeveer 3 uurtjes reizen was. Het metro en treinsysteem is supergoed geregeld in Taiwan. Iedereen staat netjes in een rij te wachten en de treinen komen geen minuut te laat! Daar kan de NS nog wat van leren. Ze werken hier ook niet met treinkaartjes maar met plastic muntjes. In de trein zat iedereen ons aan te kijken of we van Mars kwamen en keken mooi over alle mensen heen.
In Yilan aangekomen was het vinden van een hostel weer niet echt gemakkelijk. Er waren er genoeg maar ze begrepen niet echt wat we wilde. Na een uurtje gelopen te hebben met onze zware backpack en een inmiddels nat shirt werden door een jongen naar een een soort school gebracht gebracht waar we een kamer konden krijgen voor redelijk veel geld. Ook hier hadden we savonds weer genoeg aandacht van de andere mensen (vooral meiden) die ook op deze afdeling sliepen. We waren engels aan het praten met een meisje voor onze kamer en opeens stonden alle deuropeningen vol met kinderen die het wel interessant vonden dat wij er waren. We zijn toen met een paar op de foto geweest en toen ons bedje opgezocht omdat de huismeester het lawaai van gillen en schreeuwen niet zo leuk vond.

Toroko Nationaal Park

Volgende dag stond ons weer een treinreis te wachten naar het stadje Hualien. Hier hebben we de eerste dag een bustour gedaan naar het Toroko nationaal park. Dit nationaal park ligt 100 km boven Hualien en staat bekend om zijn bergen van marmer en limestone. Tussen de hoge rotswanden door stroomt de Taroko gorge ( rivier). We hebben hier een uurtje of 2 met de bus gereden en vooral door veel tunnels die door de bergen heen zijn gegraven. Op een gegeven stapte de hele groep uit de bus om alles van dichtbij te zien. De gids waarschuwde iedereen hierbij uit te kijken voor vallende rotsen. Je zag in het asfalt al heel veel gaten van rotsen die eerder naar beneden gevallen waren en veel rotsblokken op het wegdek zelf. En wat gebeurt er 5 min later… Er vallen een paar rotsblokken naar beneden bijna op een paar mensen die naar beneden aan het kijken waren. Ook wij waren heel dichtbij! De gids schrok zich kapot en iedereen moest in een rij zo dicht mogelijk langs de rotswanden lopen.
Verder op de dag hebben we nog een grote tempel in de bergen bezocht en als afsluiting hebben we gegeten in de winkel van onze gids, die hier allemaal marmere beelden en sieraden verkocht. Hier hebben we een rondleiding gehad en geleerd wat, echt , en wat ,niet echt, marmer is:) Zn vrouw probeerde ons ook nog allerlei marmere armbanden te verkopen, die je zogenaamd energy zouden geven, maar hier trapte we niet in. Al met al een geslaagd dagje.

We hadden nog 1 dag in Hualien en hadden van onze taiwanese vrienden gehoord dat de omgeving harstikke mooi moest zijn. We hebben deze dag daarom ook een motorscooter gehuurd en de omgeving een beetje verkend. We zijn door oude dorpjes en stadjes gereden en door mooie bergweggetjes. We kregen een kaart van het hotel waar we zaten met wat routes die we konden rijden. We zijn eerst 50 km het binnenland ingereden naar het zuiden en kwamen hier vooral veel grote en kleinere tempels tegen langs de weg. Uiteindelijk kwamen we stopten we bij een hot spring waar we eventueel een duikje zouden kunnen nemen. Het was immers 40 graden en de zon begon aardig door ons huid heen te branden! De vrouw vertelde echter dat de hot spring rond de 50 graden was op dat moment dus dat moesten we helaas even overslaan. Op de terugzijn zijn we via de kustweg weer terug gereden. Het verkeer op deze weg was best chaotisch. Je rijd gewoon tussen al het andere verkeer in en vrachtwagens die achter je rijden toeteren en halen je gewoon op de centimeter in. Eind van de dag konden hadden we een lekker smoklaag op ons gezicht zitten van alle uitlaatgassen en stof.

Taipei

De laatste 2 dagen hadden we gepland in Taipei waar we op de zaterdag eens het uitgaansleven wilde meemaken. Savonds kwamen we aan in Taipei en hadden smiddags al vanaf Hualien het toeristencentre laten bellen naar een hostel. Vanaf het station leek dit hostel dichtbij…maar naar 45 min lopen besloten we toch maar een taxi te pakken die ons daar afzette. ( eerst 5 min nodig gehad om t uit te leggen natuurlijk) Savonds gingen we de stad maar eens verkennen en hadden in de lonely planet een paar discotheken gevonden. We hadden een man beneden een winkel ons hotel in het chinees op laten schrijven zodat we dit aan de taxichauffeur konden laten zien zodat hij wist waar we heen moesten. Daarna zijn we naar een club geweest met aardige muziek wel. Maar toch raar om tussen allemaal chinezen te staan. We konden ook maar 1 merk lightbier bestellen wat de hele discotheek dronk. Taiwanese mensen mogen waarschijnlijk niet al te dronken over straat lopen…
Taiwan was een leuke ervaring en hebben veel mooie dingen gezien en het was leuk om te zien hoe de mensen daar leven. Ons echte relaxte leventje begint alleen nu pas in Zuidoost Azie…waar we Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja nog gaan bezoeken…
Wat hebben we het toch zwaar….

3 comments

Het zit er op!!! Niet de reis, maar wel in Australie!!

Vanmorgen zijn we nadat we ons eerst verslapen hadden uiteindelijk toch opgepikt bij ons hostel in Sydney. Om 11:40 australische tijd zijn hebben we Australie officieel verlaten. Gelukkig staan er nog bijna 3 maanden op de planning, dus we komen nog niet naar huis.

Rond 19:00 zijn we veilig geland in Taiwan, hier gaan we de komende week verblijven. Vandaag hebben we al onze eerste indrukken opgedaan in deze gigantische stad Taipei. We hebben maar gelijk lekker gegeten in een restaurant en een kijkje genomen bij het hoogste gebouw van de wereld, de Taipei 101. Echt te hoog dat gebouw, wel 509 meter. Moet je voorstellen, 5 keer onze mooie Dom!! Morgen gaan we deze maar eens beklimmen.

Zo jullie zijn weer even op de hoogte, wij gaan nu lekker onze bed in. We hebben weer een lange dag achter de rug. Onze Australische simkaart werkt hier niet meer dus zijn aan het kijken of we een ander nummer kunnen krijgen. De laatste verhalen en foto’s van Australie zullen we snel plaatsen!

2 comments

De laatste weken in Australie waren nu toch echt ingegaan. We zouden nadat we afscheid hadden genomen van de groep van de Everglades naar Brisbane rijden om de auto te gaan verkopen. We waren al eerder deze week in Brisbane geweest en hadden al de nodige adviesjes opgehangen. Nu moesten we alleen nog maar wachten.

Brisbane
In Brisbane hebben we ondanks het vele wachten op een reactie op de auto toch een leuke tijd gehad. Het stappen was erg gezellig en het hostel waar we zaten was ons erg bevallen. Maar Brisbane is een erg dure stad om als backpacker in te wonen. Wij hadden dus maar besloten om de tijd goedkoop door te komen een Wwoof plek te gaan zoeken in de buurt van Brisbane. Dit was zodat we dan toch makkelijk de stad in konden mocht er een reactie op de auto komen. Wij hebben onze wwoof gids open geslagen en gezocht naar een leuke wwoof plek. We kwamen al snel de naam van David en Sue tegen. Na een telefoontje met David kregen we te horen dat we Maandag de 18e van Juni konden beginnen met werken op de boerderij.

Maar eerst hadden we nog een afspraak staan om een boemerang te gaan schilderen. Ja we gingen even terug de handarbeid stoelen in. En het was nog leuk ook. We hebben ruim 3 uur gewerkt aan onze boemarang. En ze zijn natuurlijk heel mooi geworden. Jullie zullen ze snel zien en dan mogen jullie allemaal een bod doen. De hoogste bieder word de gelukkige eigenaar van een originele boemarang uit Australie.

Wwoofen bij David en Sue
Wat is Wwoofen nou? Nou het staat voor: Willing Workers on Organic Farms. Om het kort te houden, als je aan het wwoofen bent moet je 4 uur werken op een boerderij, daarvoor word je niet betaald, maar krijg je eten en onderdak aangeboden. Dit was dus een ideale manier om het geld in onze portomonee te houden.

Nadat we de boemarang hadden gemaakt zijn we gelijk vertrokken naar David en Sue. Het plaatsje waar ze woonden heet Brookfield, ongeveer 20 km uit het centrum van Brisbane. We werden daar opgewacht door David en Sue. Wat ons opviel is dat we echt heel gast vrij binnen gehaald werden. Na een ontmoetings gesprek werden we naar onze kamers gebracht en kregen we een rondleiding door het huis.

Sue was daarna met het avond eten bezig en David heeft ons een stukje van zijn land laten zien. Na het avond eten hebben we nog even een glaasje wijn gedronken en toen werden we alleen gelaten. Sue en David gingen hun kantoor in en wij konden doen en laten wat we wouden in het huis. Wat een vrijheid kregen we daar in een vreemd huis. Wij hebben bij de openhaard een filmpie gekeken en het niet te laat gemaakt, want de komende week moeten we elke dag aan de slag op de boerderij.

Elke ochtend stond om 8 uur het ontbijt klaar. Wij helpte David daarbij, we maakte de koffie en zetten alles klaar op de eettafel. David zorgten ervoor dat we elke ochtend konden genieten van toast met een eitje en spek.

De werkzaamheden bestonden uit allemaal verschillende taken. Elke dag was weer anders. Zo hebben vooral de tuin bijgehouden. Een boom gesnoeit en het gras gemaaid. Maar ook cement gemaakt om een muurtje te gieten. Er moest een stukje straat gemaakt worden en we hebben veel zand en hout verplaatst van het ene punt naar een ander punt. We hebben bamboe gekapt en gelukkig ook weer nieuw bamboe mogen plaatsen.

1 dag kreeg Jeffrey te horen nog een stukje bamboe te kappen, hij dus met David mee naar de plek waar het bamboe gekapt moest worden. Omdat David even een stukje voor wou doen, klom David eerste de ladder in om het punt aan te geven vanaf waar het gekapt kon worden. Nadat hij bijna door het bamboe heen was met zijn zaag viel hij naar beneden, zo’n ongeveer 2 meter hoog stond hij op de ladder. De plek waar hij viel waren al eerder bamboe bomen gekapt, allemaal kortje stompjes dus. Je kan je wel voorstellen wat voor klapper hij heeft gemaakt daar. Zijn brilletje lag ergens tussen de bomen en David zelf bleef maar even liggen en verging van de pijn. David heeft de 3 dagen daarna dat wij daar nog waren dan ook niet echt gemakkelijk gelopen.

Tijdens ons verblijf bij David en Sue hadden we ook een serieuze bieder voor de auto. Een oude man was wel geinteresseerd. Na een testrit wilde hij er wel 2500 dollar voor betalen. Wij helemaal gelukkig naar een bureau waar we de auto konden overschrijven op zijn naam. Maar helaas kregen we te horen dat de auto niet overgeschreven kon worden. Dit is omdat wij een NSW nummerplaat hadden en we de auto probeerde te verkopen in QLD. De auto moest hiervoor eerst gekeurd worden in QLD. Wij dus de volgende dag naar een garage voor een keuring. Maar helaas, we kregen te horen dat de kosten meer dan 1200 dollar zouden zijn als we door de keuring heen wilde komen. Wij baalde natuurlijk en zijn dit nieuws gaan vertellen aan die ouwe man.

Omdat we nog wel 10 maanden gekeurd waren in NSW besloten we eerder te vertrekken bij de Wwoof plek en ons te verplaatsen naar Byron Bay. Daar zouden we de auto zonder keuring kunnen verkopen. Nadat we afscheid hadden genomen van David en Sue hebben we onze reis voort gezet naar Surfers paradise.

Surfers paradise 
Surfers Paradise stond bij ons bekend als plaatsje waar veel gefeest word en iedereen over dag lekker het strand op duikt om een beetje te bakken in de zon of de hele dag te surfen op de golven.

Helaas is het al winter nu in Australie en was dit voor ons niet het geval. Niet dat het heel koud is, maar om nou te gaan zonnen op het strand is wel iets te veel van het goede. Maar naar een wandeling door de stad en het strand hadden we wel zin in een feestje.

Vanuit het hostel werd een hostel party avond georganiseerd. En daar hebben we ons dan ook maar voor ingeschreven. De gehele avond hebben we 1 groot feest gehad met zo’n 150 andere backpackers. We werden door een Crew van club naar club gebracht. En daar werden natuurlijk de nodige drankjes gedronken. Kortom Surfers was zeer geslaagd voor ons. Wel zijn we de volgende ochtend gelijk weer vertrokken, want Harry moest moest toch echtverkocht worden in Byron Bay. Maar voordat we naar byron zouden gaan namen we eerst even een kijkje in Nimbin.

Byron Bay
Voordat we naar Byron Bay gingen hebben we nog een kort bezoek gebracht aan Nimbin. Dit kleine stadje word hier ook wel het Hippie Stadje genoemd. Het is maar een klein straatje waar de meeste mensen nog lopen in kledij van de hippie tijd. Dit was wel ff geinig om te zien. In de lokale kroeg gingen de vrouwen helemaal uit hun dak, er trad hier een swingend hippie bandje op.

Aangekomen in Byron Bay hebben we gelijk maar alle hostels afgelopen om een te Koop advertensie op te hangen op de borden die daarvoor bestemd zijn. En nu was het afwachten of we een reactie zouden krijgen.

Byron Bay staat net zoals Surfers bekend om zijn mooie stranden en grote uitgaansleven. Maar we houden het er maar op dat het weer dat niet toe liet. Want het uitgaansleven kon je vergelijken met een feesie van de Mavo/Havo. En het strand, mm ja die hebben we niet gezien. Dit kwam omdat het 2 dagen achtereen aan het regenen was.

We kregen we de 2 dag hadden we de auto op een parkeer terrein gezet bij de supermarkt (woolworth), en vrijwel gelijk kregen we een telefoontje van een ierse backpacker. Hij was wel geinteresseerd in de auto en wilde de dag erna komen om een proef rit te maken. Wij natuurlijk helemaal blij, maar we wisten ook dat we niet te veel moesten verwachten. Anders kon het alleen maar tegen vallen als hij de auto niet zou kopen.

De volgende dag hadden we om 13:00 een afspraak staan met deze jongen. Het werd wel iets later, maar naar een proefrit was deze jongen helemaal verkocht aan Harry. We hebben al het papierwerk ingevuld en de auto was dan eindelijk verkocht. 1700 dollar hebben we uiteindelijk voor Harry gekregen. Dit is 100 dollar meer dan dat wij ervoor betaald hadden. Niet slecht dus!!!

En ja daar stonden we dan met al onze bagage op het parkeer terrein. Na 5 maanden een auto onder onze kont gehad te hebben, waren we nu voor onze gevoel echt dakloos. Ieder met onze backpack en een extra tas vol met spullen zijn we maar opzoek gegaan naar een Hostel.

maar ja wat moesten we nu, Australie is heel erg duur en het geld raakt echt op. We hebben dus gelijk maar gesloten Australie eerder te verlaten dan gepland. We hebben nadat de auto verkocht was gelijk contact opgenomen met China Airlines en onze vlucht veranderd. 2 juli zouden we nu wegvliegen. We hadden dus nog maar 5 dagen tegaan in Aussie.

Dennis is dezelfde avond vertrokken naar Sydney, dit is omdat hij voordat hij Australie zou verlaten nog een afspraak had met Christina (Christina hadden we in Alice Springs en Darwin al eerder ontmoet). Christina werkt in Barthurst als nanny, dus er stond nog een hele reis voor Dennis te wachten. Met de bus naar Sydney en dan met de trein en bus naar Barthurst. Het was goed koud daar, onderweg naar dit kleine dorpje lag er zelfs sneeuw in de weilanden. Dennis is hier 3 dagen gebleven op een gigantisch mooie boerderij met 2000 hectare grond. Na 3 super leuke dagen met Christina en de kinderen stond de terug reis weer op de planning.

Sydney
Jeffrey heeft in Byron Bay gezeten tot vrijdag avond. Die avond heeft hij de bus naar Sydney gepakt waar we elkaar weer zouden treffen. Dit was de eerste keer in onze trip dat we niet samen reisde. Maar de voorlaatste avond in Sydney zouden we er dan nog even een groot feest van gaan maken.

Die avond hebben we ons eerste ingeschreven voor een Poker wedstrijd. Dit bleek bij het inschrijven de finale te zijn van de regio, maar we konden ons inkopen voor 20 dollar. Dit hebben we dan maar ook gedaan, we konden immers 500 dollar winnen als 1 van ons zou winnen. Helaas lag het geluk niet aan onze kant deze avond. Daarna zijn we de stad in gegaan met wat mensen van het hostel.

De laatst dag in Sydney hebben we onze backpacks klaargemaakt voor de lange vlucht naar Azie en ’s avonds toch maar weer een biertje gepakt in de kroeg op de hoek. De bedoeling was om het bij 1 biertje te houden, maar ook de laatste dag van onze reis in Australie is dit weer niet gelukt.

De volgende ochtend zouden we om 9 uur klaar moeten staan om opgehaald te worden door de airport taxi. Maar wat denken jullie wat………. we hadden ons verslapen!!! Wij dus maar snel een douche gepakt en de volgende airport taxi gepakt.

Australie zit er echt op nu. 6 1/2 maand samen op reis. Een tijd die we nooit meer zullen vergeten. We hebben het vliegtuig gepakt en zijn vertrokken naar Taiwan. Op naar een nieuw avontuur, nieuwe ervaringen en nog meer verhalen voor jullie!!!

 

No comments