D & J in Australië

We hebben de afgelopen 10 dagen lekker veel peren mogen plukken en hebben het overleefd! De eerste dag moesten we om 6 uur sochtends opstaan en werden we door Andrew naar een ander veld gebracht ongeveer 10 minuten rijden met de auto. Hier hadden zich inmiddels al aardig wat mensen verzameld ( vooral duitsers!), en werden alle tassen uitgedeeld waar je de peren in moest doen. Vervolgens werd iedereen ingedeeld in een eigen pad met aan alle 2 de kanten de perenbomen. Hier stond ook al onze eigen traktor klaar met daarachter de bakken die gevuld moesten worden. Voor we konden beginnen werd ons nog even uitgelegd hoe de traktor werkte en op welke manier we de peren het beste konden plukken. Ook kregen we allebei een hoge ladder mee want de bomen konden soms nog weleens hoog zijn. We zouden ongeveer 30 dollar per bin betaald krijgen.

Het leek er in het begin allemaal vrij gemakkelijk uit maar dat viel achteraf nog weleens vies tegen! De eerste uurtjes gingen nog vrij soepel en konden we onze zakken in ruig tempo lekker vol krijgen. Maar de volle zakken ( 30 kilo) begon je op een gegeven moment toch wel aardig te voelen in schouders en rug, en dat trap op, trap af,  en ook de zon begon steeds meer hitte af te geven! We zagen dat de duitsers naast ons, ons lichtelijk begonnen in te halen, en wilde niet afgaan, dus hebben nog even aangezet. Al met al zijn we de dag toch goed doorgekomen tot 18.00 en hebben we 6 bins ( bakken) kunnen vullen.

Na het werken was het even eten, muziekje aan, een potje schaken tot het donker werd en om 9uur naar bed. Naast ons stonden ook een duits stel, die dit werk voor 2 of 3 maanden wilden doen! De eerste paar dagen waren nog best zwaar en vooral sochtends hadden we spierpijn op plekken, waarvan je niet wist dat daar uberhaupt spieren zaten!
In de loop van de week ging het plukken toch steeds makkelijker en kregen we bomen met wat grotere peren. De bomen moesten helemaal leeg zijn, dus af en toe heel hard schudden was ook wel een goede methode! Al moest je wel zorgen dat ze het niet zagen!

Maar we konden erg goed opschieten met de mensen die er werkte, heel aardig, heel relax en af en toe kwamen ze even een praatje maken en kijken of we wel genoeg water hadden nog. We hebben dagen gehad dat het soms boven de 40 graden was in de zon, dus moesten we wel zorgen dat we genoeg drinken bij ons hadden. Vaak begonnen we deze dagen een uurtje eerder om voor de erge hitte te kunnen stoppen. Vaak gingen we dan smiddags naar het zwembad om lekker af te koelen.

Ondanks de hitte en het zware werk was het voor ons toch een hele leuke en aparte ervaring en zijn we het werk in Nederland toch meer gaan waarderen! Ook hebben we een leuk extra zakcentje bij kunnen verdienen wat ons goed van pas zal komen in Melbourne!

Jullie lezen het goed, we gaan vanaf woensdag peren plukken. Maandag ochtend zijn we op zoek gegaan naar werk, en kwamen er al snel achter dat we naar de stad Shepparton moesten om werk te vinden. Deze stad staat er bekend om dat ze veel werk hebben als het gaat om fruit plukken. Wij dus de tent ingepakt en gelijk maar gaan rijden.

Aangekomen in Shepparton zijn we gelijk naar het bureau gereden waar we meer info konden krijgen voor dit soort werk. Na het invullen van een formulier kregen we gelijk te horen dat er wel werk voor ons was. Het peer plukkers seizoen was namelijk op deze dag precies begonnnen. We kregen het adres van boer Nick. Wij zijn daar gelijk naar toe gereden om ons te melden. Niet boer Nick maar zijn zoon heeft ons naar de peer velden gebracht. We staan daar nu tussen de peer velden met ons tentje gratis te kamperen.

Morgn ochtend gaan we om 7 uur beginnen. We krijgen met ons tweeen een traktor en ongeveer 6 bakken waar we de peren in moeten doen. We krijgen de komende dagen dus lange en zware dagen, maar dat mag ook wel naar 2 maanden eigenlijk niks gedaan te hebben.. Elke dag zullen we rond de 11 uur moeten werken, we zullen dus de komende 10 dagen niet op het internet komen.

In de snowy mountains zijn we als eerst naar het toeristen informatie punt gereden. Hier hebben we wat informatie gekregen over de mogelijk activiteiten in de bergen. Na een heerlijk lunch op een grasveld zijn we opzoek gegaan naar de kampeer plek. Daar aangekomen hebben we de tent opgezet en zijn even gaan kijken waar we beland waren. Al snel was het duidelijk dat we op een mooi stekkie zaten. Nog geen 10 meter achter onze tent liep een riviertje en het uitzicht op de bergen was echt super mooi. Snel dus de camera gepakt en weer wat mooie foto’s genomen.

De 2e dag in de mountains hadden we besloten om een wandeltocht te gaan maken naar het hoogte punt van de bergen. Dit punt is 2250 meter hoog. Nadat we een lunchpakket hadden gemaakt zijn we naar de skilift gegaan. De lift zou ons brengen naar het begin van de wandelroute. De wandelroute had een lengte van 13 km heen en terug. De route door de bergen was op de heenweg vooral stijgend en het uitzicht was voornamelijk lege vlaktes met rotsen. De kuiten werden dan ook aardig getest. Na een wandeltocht van 2,5 uur kwamen we aan op het hoogste punt van de Kosciuszko berg. We hebben hier een tijdje gezeten en genoten van het uitzicht.

De route terug naar de lift ging wat sneller omdat we voornamelijk aan het dalen waren. Bij de lift aangekomen besloten we om niet de lift naar het dorp te nemen, maar het hele stuk naar beneden te lopen. Na ongeveer een half uur een route naar het dal gevolgt te hebben, die bestond uit trappen en trappen, besloten we om maar een stuk af te snijden. De trappen waren namelijk niet echt makkelijk te belopen. Het laatste stuk zijn we dan ook over de skipistes recht naar beneden gelopen. ’s avonds hebben we rustig aan gedaan. 16 km lopen door de bergen voel je wel in de benen. Rond een uur of 10 zijn we de tent in gedoken en heel ver in de slaapslak gekropen. Het was namelijk echt heel erg koud ’s nacht.
De volgende dag zijn we vroeg ons bed uitgegaan en vertokken richting Albury.

Het kamperen bevalt ons tot nu toe nog erg goed! Harry vervoerd ons nog steeds van camping naar camping, maar zuipt wel veel benzine dus moeten een beetje op onze kilometers letten! Gister zijn we naar het paardenrennen geweest vlakbij de camping waar we nu zitten. Was wel leuk om te zien! Hebben nog gegokt op een aantal paarden maar dat mocht niet baten helaas!

Morgen gaan we hier het stadje in ( Albury) op zoek naar werk voor de komende weken. We hoorden dat vanaf februari het fruitplukken weer begint in een aantal plaatsen, dus zullen dat waarschijnlijk gaan doen. Misschien heeft het uitzendbureau ook ander werk maar dat moeten we nog even afwachten. Als dit niet gaat lukken hebben we ook nog de mogelijkheid om te gaan Wwoofen bij een boer, dus een paar uurtjes werken per dag tegen kost en inwoning.
We hebben onze cowboyhoeden al gekocht tegen de hete zon dus zijn helemaal gereed om het land op te gaan! Verder zijn er weer nieuwe foto’s geplaatst en is onze route weer bijgewerkt. Hier kan je precies zien waar zijn geweest.

Nadat we vertrokken waren bij Ank en Gertjan zijn we gaan rijden richting het zuiden. Ons plan was om de grote weg te volgen die langs de kustlijn gaat, de Princes Highway, om dan als eerst in het plaatsje Kiama uit te komen, ongeveer 100 km onder Sydney.
Om deze weg te bereiken moesten we eerst weer door Sydney rijden, waar we vanuit de auto weer hebben genoten van de Harbour Bridge en de hoge wolkenkrabbers!  

Rond een uurtje of 7 savonds kwamen we aan in de stad Wollongong. De campings rondom dit plaatsje waren om dit tijdstip al gesloten, en het begon al aardig donker te worden, dus besloten hier een nachtje te verblijven. In de lonely planet hadden we een goedkoop guesthouse gevonden en na een telefoontje kregen we te horen dat er nog 2 bedden voor ons vrij waren. Hier hebben we savonds een paar biertjes gedronken met wat andere backpackers ( vooral Duitsers). Na een avondje stappen en weinig slaap zijn we de volgende dag vertrokken richting Kiama.

Omdat we vroeg aankwamen in Kiama hadden we genoeg tijd om rustig het stadje te verkennen. We hebben toen met de auto de bordjes gevolgd richting het tourist information centre. Op dit punt bevond zich ook de Blow Hole, waar Kiama om bekend staat. Hier hebben we dus gelijk een kijkje genomen. De blow hole bestaat uit een grote rotsmassa met een groot gat erin. Als de zee krachtig genoeg is en je hebt hoge golven ontstaat er een soort van knal effect. Het water wordt dan meters hoog de lucht in gespoten.
Hierna zijn we op zoek gegaan naar een camping. Hiervoor moesten we een stuk de bergen in rijden en hebben hier voor 1 nachtje op een grote famliecamping gestaan in een groot dal aan zee..

De volgende dag zijn we doorgereden naar Jerves Bay, weer 100 km naar het zuiden. In het touristen informatie center werd ons verteld dat we daar prachtige stranden konden verwachten. Jerves Bay ligt aan de kust en is 1 grote baai met heel veel kleinere mooie stranden. De camping waar wij verbleven was op ongeveer 100 meter van Caves Beach. Een erg mooi lang strand met aan de zijkant een groot gat in de rots, daarom Cave Beach. Overdag wanneer het eb is kun je er een heel groot eind in lopen, maar savonds loopt het helemaal vol met water, dus moet je zorgen dat je weer op tijd weg bent!

We zijn de 2e dag met de auto alle strandjes af geweest. Sommige stranden waren bijna verlaten en het was soms net een paradijs waar we door liepen. Het strandje Whitning was wel het mooist. Je kon hier alleen komen via een half bospad naar beneden. De zee is daar heel helder, blauwe zee, wit strand met rotsen eromheen waar wat water doorheen stroomde. Net een plaatje uit een vakantieboek! In het fotoboek staan wat foto’s.

Na een hele dag gelopen te hebben ( soms wel 10 tot 15 km per dag), maakten we savonds voor t tentje ons eten klaar in ons campingpannetje! Ook werden de kangaroo’s dan wakker en gingen dan voor onze tent zitten om een koekje mee te pikken. Je kon ze gewoon uit je hand laten eten..wel apart want het zijn best grote beesten als ze voor je rechtop gaan staan!

Vanuit Jerves Bay zijn we doorgereist naar Ulladulla en Narooma. Vanaf Narooma hadden wilden we eerst doorrijden via de kustlijn naar beneden. We hebben toen besloten het binnenland in te rijden naar Canberra, de hoofdstad van Australie. We wilden in eerste instantie deze plaats overslaan, maar konden de hoofdstad van Australie eigenlijk niet overslaan! We zijn hier 1 dag gebleven in een hostel met daaronder een kroeg. Savonds zijn we met de mensen van de kroeg naar een homobar geweest omdat er niks anders meer open was op zondag. We waren daar als enige in die tent dus hoefden gelukkig niet vaak achterom te kijken! Al met al een gezellige avond gehad daar!

Dag erna zijn we de stad ingereden en hebben toen het oude parlementshuis bezocht en wat andere gebouwen. Het stelde allemaal weinig voor. Veel mensen zeggen dat het een duffe saaie stad is, en dat is het ook! De stad is heel uitgestrekt, gebouwen zijn duf en grijs en op straat hangt geen levendige sfeer. We zijn daarom smiddags gaan rijden en wilde de komende paar dagen richting het gebied van de Snowy Mountains. Deze dag zijn we doorgereden naar het plaatsje Cooma. Deze stad is 100 jaar geleden opgebouwd voor arbeiders die in het gebied van de Snowy Mountains werkten.

In Cooma zijn we 2 dagen gebleven, we stonden hier op een kamping vlak bij het dorpje. De kamping was rustig en verlaten, meer aanspraak van een ouwe australische man en een jochie van 7 jaar hadden we niet. Na 2 dagen op de kamping te hebben gestaan zijn we vertrokken naar de Snowy Mountains. We hadden al wat informatie opgehaald bij het Informatie Centrum. Voor 16 dollar per dag zouden we in de bergen kunnen blijven. Er zijn daar genoeg plekker waar we onze tent op zouden kunnen zetten.

De Nederlanders die we ontmoet hadden op oudjaarsavond waren Ank en Gertjan. Na een hele gezellige avond hadden zij ons gevraagd om een weekje bij hun te verblijven in plaatsje Umina Beach, een plaats ongeveer 70 km boven Sydney, waar ze nu al zo’n 5 jaar wonen. Na een treinreis van een uur door de bergen, langs rivieren en grote meren kwamen we aan op het treinstation in Woy Woy. Hier stond Ank al te wachten met de auto.

Unina Beach is echt een dorpje met alleen maar vrijstaande bungalows, brede wegen zonder stoepen en de kranten worden hier elke dag opgerold voor de deur gegooid. Het is een beetje te vergelijken de straten die je in Amerikaanse films ziet of het wijkje zonnedeal in de film Flodder lijkt er ook sprekend op.

Het huis bestaat uit twee gedeelten. In het voorgedeelte van het huis wonen Ank en Gertjan en hierachter hebben wij onze cabin. Deze bestaat uit 2 slaapkamers, een badkamer, een grote woonruimte met tv en eigen keukentje en niet onbelangrijk om te vermelden..een tuin met zwembad! Erg luxe allemaal dus voor 2 backpackers!
Door de hitte ( sommige dagen richting 40 graden) was het af en toe wel lekker om even af te koelen.
Wanneer zij plek hebben in huis ontvangen zij geregeld gasten, gewoon voor de gezelligheid maar ook om mensen verder te helpen met hun reis. Zo hebben ze ons ook veel informatie gegeven over Australie en de route die we verder kunnen volgen.

Ank heeft in het huis haar eigen Reiki praktijk waar ze mensen leert mediteren en om helemaal tot rust te komen. Voor ons dus best goed voor een weekje! Hebben het daarom ook een keer geprobeerd. We moesten met zn tweeen op een stoel gaan liggen met een glazen bal in ons hand,ogen dicht en alleen maar luisteren naar hele rustige relaxte muziek. De muziek nam ons mee naar de grote oceaan en hebben daar gespeeld met dolfijnen die ons over de regenboog meenamen naar het mooie atlantis! jaja, we maken wat mee hier… 

De gehele week hebben we genoten van de mooie stranden. Palm beach was wel 1 van de uitschieters. Een heel groot breed strand, aaneengesloten aan een national parc en hele hoge golven. De golven waren hier zo sterk dat je op moest passen dat je niet meegetrokken werd. Op dit strand werden ook surflessen gegeven en zag je veel mensen met bodyboards. Met zo n plank ga je helemaal mee met een golf en dat gaat best hard!

We hebben deze week eindelijk onze eerste echt Aussie BBQ gehad. Ank en Gertjan hebben zo’n mooie grote Gas BBQ staan in de tuin. Het vlees was lekker en hebben een gezellige avond gehad.

Ook zijn we deze week ook veel met Ank op pad geweest, en vooral op zoek geweest naar een goede tweedehands auto! We willen hierna naar het zuiden van Australie reizen en iedereen raad het ons aan dit met de auto te doen, omdat je dan op de mooiere plekken komt waar je met de bus voorbij rijd.

We hebben uiteindelijk een mooie auto gekocht van een local, een bejaarde ouwe man van 87, Harry,  die er echt zuinig op geweest is. Een Mitsubishi Magna Executive 1995 V6 3 liter met 140000 op de kilometerteller, dus echt een auto die ons misschien door heel Australie kan rijden! De verkoper ( Harry) vroeg er 2000 dollar voor, maar vertelde dat wij arme backpackers maar 1500 wilden geven. Hij moest hier ff over nadenken maar uiteindelijk gaf ie voor 1600 en een volle tank, met de tranen in zn ogen de autosleutels. We zijn nu allebei de trotse eigenaar van onze allereerste auto! Harry Junior…

Ook hebben we gelijk al spullen gekocht die we nodig hebben om te kamperen. Een mooie tent, 2 stoelen, alle benodigdheden om te koken en 2 lucht bedden. Met deze spullen zullen de komende maanden gaan reizen. We zullen de komende tijd op zoek gaan naar mooie campings en nationale parken waar we onze tent op kunnen zetten.

De avonden in Umina Beach kwamen we meestal door met spelletjes en een biertje (Ank en Gertjan lusten er ook wel n paar). We speelde vaak barricade of verschillende kaartspellen, soms potten van 3 uur lang tot midden in de nacht.

Vandaag rijden we met de auto naar het plaatsje Kiama ten zuiden van Sydney. Hier zullen we een paar dagen op een camping overnachten om daarna via de kustlijn verder te reizen richting Melbourne en de great ocean road!
Tegen die tijd zullen we onze bevindingen weer op het net zetten!

Zie Foto’s