D & J in Australië

Na een week in Melbourne te zijn geweest hadden we gepland om verder naar het zuiden te rijden richting Phillip Island en het Wilson Promontory Nationaal park.

Phillip island ligt ongeveer 2 uur rijden van het centrum van Melbourne. Omdat we erg laat vertrokken uit het centrum kwamen we rond 9 uur aan op het eiland. Het eiland is bereikbaar via een brug, dus we hoeften hiervoor niet een boot op. We zijn gelijk maar weer opzoek gegaan naar een slaapplek. Dit bleek niet zo makkelijk te zijn, alle recepties van de caravan parken sluiten hier namelijk meestal al rond half 8. We besloten dus om maar in de auto te slapen. Nadat we eerst wat gegeten hadden bij een picnic plaats aan het strand zijn we opzoek gegaan naar een plek waar we de nacht door konden brengen. We belanden op het parkeerterrein van de supermarkt de Coles. We hebben hier onze auto neergezet, en de ramen bedekt met handdoeken, zodat we geen inkijk hadden en lekker konden gaan slapen!! Dat laatste was helaas niet gelukt, we hebben ook maar gelijk besloten om niet meer in de auto te gaan slapen.

Na een pak melk en wat boterhammen zijn we opzoek gegaan naar een camping, nadat de tent stond zijn we naar het informatie punt gereden. Hier weer de nodige informatie gehad over het eiland en daarna gelijk maar naar het meest oosterlijke puntje gereden. Hier hebben we de auto neergezet en zijn we een stuk gaan wandelen. Het uitzicht was weer geweldig. Veel rotswanden en een mooie blauwe zee. Ook hebben we hier onze eerste pinguin gezien. Deze kleine pinguin kwam even zijn nest, waarschijnlijk opzoek naar wat eten. Gelukkg voor ons, wat wij hebben weer een mooie foto van een pinguin.

De rest van de dag hebben we wat gelopen op een gigantisch mooi strand. Op dit strand worden jaarlijks de wereldkampioenschappen surfen gehouden. Dat was wel te zien ook, want de golven waren hoog en krachtig.

Voor de avond hadden we 2 tickets gekocht voor de Pinguin parade. We moetsen rond half 9 aanwezig zijn bij het strand, want de pinguins zouden rond 9:35 PM uit het water komen. Deze parade word elke avond bezocht door z’n 1000 mensen, er stonden dan ook 2 tribunes aan het strand opgesteld om al deze mensen kwijt te kunnen. Snel viel ons op dat de chinezen en japanners het wel erg intressant vonden. De tribunes waren dan ook aardig gevuld met mensen uit Azie.
Rond half 10 was het dan eindelijk zover, de eerst pinguins kwamen uit het water gewacheld. Al snel volgen er meer. Ze komen meestal in groepen uit het water. Het is dan ook best wel een komisch gezicht als je een strand vol ziet met kleine pinguins. Het duurt best wel een tijd voordat ze allemaal het water uit zijn en hun nest in de duinen hebben gevonden. In de duinen kon je de pinguins nog even van heel dichtbij zien. Helaas mochten we hier geen foto’s maken omdat de flits van een camera een pinguin blind kan maken. Over de hele avond hebben we 1034 pinguins gezien. Jeffrey heeft ze stuk voor stuk geturft.

De volgende dag hebben we de tent ingepakt en zijn we door gereden naar Wilsons Promontory.

Foto’s

Nadat we 10 dagen fruit geplukt hadden in Shepparton zijn we vertrokken naar Melbourne. Melbourne is de grootste stad in Victoria en de tweede stad van Australië (na Sydney), met een inwoneraantal van rond de 4 miljoen inwoners.

Na een reis van 3 uur kwamen we aan in Melbourne. De skyline met alle hoge gebouwen van Melbourne was al op grote afstand zichtbaar. Een hostel vinden was nog wel even wat werk. Het weekend dat we aankwamen was er namelijk een groot festival bezig in St Kilda. Maar gelukkig had Hostel All nations nog wel een bed voor ons vrij. All nations is een groot hostel met Pub dat midden in het centrum van Melbourne ligt. We konden vanuit hier dus over makkelijk heen lopen.

In Melbourne hebben we 9 dagen doorgebracht. Deze 9 dagen zijn rustig verlopen en hebben het eens rustig aangedaan. De ochtende hebben we doorgebracht in een fitness centrum. Hier konden we gratig gebruik van maken. Hier hebben we dan ook maar gelijk gebruik van gemaakt, want buiten het vele wandelen wat we doen komt er weinig terecht van het sporten. Ook hebben we bij het fitness centrum een squash baan gehuurd voor een uurtje, dat was weer even lekker zweten. We hebben natuurlijk veel gelopen en de stad verkend. We hebben hier genoten van de vele parken, waaronder de Botanic Gardens. Ook hebben we nog even een kijkje genomen bij het formule 1 circuit, helaas was deze nog volop in aanbouw.

De avonden hebben we doorgebracht in de pub onder het hostel, in het casino, in de clubs of gewoon in het hostel . De pub was bijna elke avond wel gevuld met reizigers, erg gezellig dus.
De avonden in het hostel waren erg gezellig. Er zaten een hoop Nederlands in hostel. Samen koken of een portje kaarten hebben we dan ook regelmatig gedaan. Maar buiten de nederlanders hebben we hier ook duitsers, fransen, italianen, mexicanen, finnen, zweden, americanen, denen, autraliers en veel mensen uit asie ontmoet. vandaar de naam All nations waarschijnlijk.
Het casino heeft ons ook leuke avonden bezorgt, helaas zijn we er niet rijk van geworden. Maar gelukkig ook niet arm. Dit casino is het grootste van het zuiderlijke halfrond, er was dus een hoop te zien. Veel fruitautomaten en een hele aparte afdeling voor de poker wedstrijden.

In st Kilda hebben we genoten van het st Kilda festival. Dit festival trekt per dag zo’n 300.000 mensen, al deze mensen lopen door de stad en feesten op het strand. Op zondag avond hebben wij de hele avond genoten van de vele mensen, de muziek, 2 nederlanders uit Utrecht die ons even belde op de mobile telefoon en ons biertje.

Grand Final (Melbourne Victory - Adelaide United)
Zondag de 18e van februari werd de grootste finale van het autsralische voetbal gespeeld. De nummer 1 (Melbourne Victoria) speelde tegen de nummer 2 (Adelaide United), de winnaar van deze wedstrijd zou de kampioen van jaar zijn.

In eerste instantie wisten wij niks van deze wedstrijd. Maar toen wij ’s ochtens naar buiten liepen zagen we al snel dat er een grote wedstrijd gespeeld zou worden. Overal zag je supporters van Melbourne en Adelaide lopen. Het meest opvallende was wel dat ze allemaal door elkaar liepen, iets wat in Nederland haast ondenkbaar is.

Het eerste wat in ons opkwam toen we wisten dat de wedstrijd gespeeld zou worden is dat wij wel weer zin hadden in een potje voetbal. Helaas hoorde we al snel dat alles al uitverkocht was, maar toch wilde we even een kijkje gaan nemen bij het stadion en hopen dat we daar toch nog een kaartje konden kopen. Bij elk loket hebben we het toch nog even geprobeerd, maar bij elk loket kregen we een nee te horen. Het was immers ook de Grand Final die al even uitverkocht was. Maar het geluk lachte ons weer toe… Nadat we onze laatste poging hadden gedaan bij een loket werden we aangesproken door 2 Australische mannen. Ze vroegen of wij intresse hadden in 2 kaarten voor de finale. Ze wilde de kaarten voor de normale prijs verkopen en zouden meelopen naar binnen. 5 minuten later stonden we dan ook in het Telstra Stadium met 60.000 andere mensen. Na een korte verkenning door het stadium waar de 2 supporters groepen allemaal door elkaar heen lopen hebben we onze plek gezocht. We zaten de eerste helft in een vak vol met Melbourne Supporters. Omdat onze voorkeur toch meer uitging naar het team van Adelaide hebben we de 2e helft plaats genomen bij de Adelaide supporters. Helaas stond het toen al 3-0 voor Melbourne. Ook met onze steun voor Adelaide konden ze niet winnen. Melbourne won de finale met 6-0. Dat zegt waarschijnlijk al genoeg over het niveau hier in Australie. Maar onze voetbal avond was geslaagd.

Na de 9 dagen Melbourne (waar we al ons verdiende geld alweer hebben uitgegeven ) vertrekken we vandaag richting Philip Island en daarna pakken we boot naar Tasmanie. Over 2 weken hopen we terug te komen in Melbourne, dan zullen we kijken of we ergens tijdelijk werken kunnen vinden.

We hebben de afgelopen 10 dagen lekker veel peren mogen plukken en hebben het overleefd! De eerste dag moesten we om 6 uur sochtends opstaan en werden we door Andrew naar een ander veld gebracht ongeveer 10 minuten rijden met de auto. Hier hadden zich inmiddels al aardig wat mensen verzameld ( vooral duitsers!), en werden alle tassen uitgedeeld waar je de peren in moest doen. Vervolgens werd iedereen ingedeeld in een eigen pad met aan alle 2 de kanten de perenbomen. Hier stond ook al onze eigen traktor klaar met daarachter de bakken die gevuld moesten worden. Voor we konden beginnen werd ons nog even uitgelegd hoe de traktor werkte en op welke manier we de peren het beste konden plukken. Ook kregen we allebei een hoge ladder mee want de bomen konden soms nog weleens hoog zijn. We zouden ongeveer 30 dollar per bin betaald krijgen.

Het leek er in het begin allemaal vrij gemakkelijk uit maar dat viel achteraf nog weleens vies tegen! De eerste uurtjes gingen nog vrij soepel en konden we onze zakken in ruig tempo lekker vol krijgen. Maar de volle zakken ( 30 kilo) begon je op een gegeven moment toch wel aardig te voelen in schouders en rug, en dat trap op, trap af,  en ook de zon begon steeds meer hitte af te geven! We zagen dat de duitsers naast ons, ons lichtelijk begonnen in te halen, en wilde niet afgaan, dus hebben nog even aangezet. Al met al zijn we de dag toch goed doorgekomen tot 18.00 en hebben we 6 bins ( bakken) kunnen vullen.

Na het werken was het even eten, muziekje aan, een potje schaken tot het donker werd en om 9uur naar bed. Naast ons stonden ook een duits stel, die dit werk voor 2 of 3 maanden wilden doen! De eerste paar dagen waren nog best zwaar en vooral sochtends hadden we spierpijn op plekken, waarvan je niet wist dat daar uberhaupt spieren zaten!
In de loop van de week ging het plukken toch steeds makkelijker en kregen we bomen met wat grotere peren. De bomen moesten helemaal leeg zijn, dus af en toe heel hard schudden was ook wel een goede methode! Al moest je wel zorgen dat ze het niet zagen!

Maar we konden erg goed opschieten met de mensen die er werkte, heel aardig, heel relax en af en toe kwamen ze even een praatje maken en kijken of we wel genoeg water hadden nog. We hebben dagen gehad dat het soms boven de 40 graden was in de zon, dus moesten we wel zorgen dat we genoeg drinken bij ons hadden. Vaak begonnen we deze dagen een uurtje eerder om voor de erge hitte te kunnen stoppen. Vaak gingen we dan smiddags naar het zwembad om lekker af te koelen.

Ondanks de hitte en het zware werk was het voor ons toch een hele leuke en aparte ervaring en zijn we het werk in Nederland toch meer gaan waarderen! Ook hebben we een leuk extra zakcentje bij kunnen verdienen wat ons goed van pas zal komen in Melbourne!

Jullie lezen het goed, we gaan vanaf woensdag peren plukken. Maandag ochtend zijn we op zoek gegaan naar werk, en kwamen er al snel achter dat we naar de stad Shepparton moesten om werk te vinden. Deze stad staat er bekend om dat ze veel werk hebben als het gaat om fruit plukken. Wij dus de tent ingepakt en gelijk maar gaan rijden.

Aangekomen in Shepparton zijn we gelijk naar het bureau gereden waar we meer info konden krijgen voor dit soort werk. Na het invullen van een formulier kregen we gelijk te horen dat er wel werk voor ons was. Het peer plukkers seizoen was namelijk op deze dag precies begonnnen. We kregen het adres van boer Nick. Wij zijn daar gelijk naar toe gereden om ons te melden. Niet boer Nick maar zijn zoon heeft ons naar de peer velden gebracht. We staan daar nu tussen de peer velden met ons tentje gratis te kamperen.

Morgn ochtend gaan we om 7 uur beginnen. We krijgen met ons tweeen een traktor en ongeveer 6 bakken waar we de peren in moeten doen. We krijgen de komende dagen dus lange en zware dagen, maar dat mag ook wel naar 2 maanden eigenlijk niks gedaan te hebben.. Elke dag zullen we rond de 11 uur moeten werken, we zullen dus de komende 10 dagen niet op het internet komen.

In de snowy mountains zijn we als eerst naar het toeristen informatie punt gereden. Hier hebben we wat informatie gekregen over de mogelijk activiteiten in de bergen. Na een heerlijk lunch op een grasveld zijn we opzoek gegaan naar de kampeer plek. Daar aangekomen hebben we de tent opgezet en zijn even gaan kijken waar we beland waren. Al snel was het duidelijk dat we op een mooi stekkie zaten. Nog geen 10 meter achter onze tent liep een riviertje en het uitzicht op de bergen was echt super mooi. Snel dus de camera gepakt en weer wat mooie foto’s genomen.

De 2e dag in de mountains hadden we besloten om een wandeltocht te gaan maken naar het hoogte punt van de bergen. Dit punt is 2250 meter hoog. Nadat we een lunchpakket hadden gemaakt zijn we naar de skilift gegaan. De lift zou ons brengen naar het begin van de wandelroute. De wandelroute had een lengte van 13 km heen en terug. De route door de bergen was op de heenweg vooral stijgend en het uitzicht was voornamelijk lege vlaktes met rotsen. De kuiten werden dan ook aardig getest. Na een wandeltocht van 2,5 uur kwamen we aan op het hoogste punt van de Kosciuszko berg. We hebben hier een tijdje gezeten en genoten van het uitzicht.

De route terug naar de lift ging wat sneller omdat we voornamelijk aan het dalen waren. Bij de lift aangekomen besloten we om niet de lift naar het dorp te nemen, maar het hele stuk naar beneden te lopen. Na ongeveer een half uur een route naar het dal gevolgt te hebben, die bestond uit trappen en trappen, besloten we om maar een stuk af te snijden. De trappen waren namelijk niet echt makkelijk te belopen. Het laatste stuk zijn we dan ook over de skipistes recht naar beneden gelopen. ’s avonds hebben we rustig aan gedaan. 16 km lopen door de bergen voel je wel in de benen. Rond een uur of 10 zijn we de tent in gedoken en heel ver in de slaapslak gekropen. Het was namelijk echt heel erg koud ’s nacht.
De volgende dag zijn we vroeg ons bed uitgegaan en vertokken richting Albury.

Het kamperen bevalt ons tot nu toe nog erg goed! Harry vervoerd ons nog steeds van camping naar camping, maar zuipt wel veel benzine dus moeten een beetje op onze kilometers letten! Gister zijn we naar het paardenrennen geweest vlakbij de camping waar we nu zitten. Was wel leuk om te zien! Hebben nog gegokt op een aantal paarden maar dat mocht niet baten helaas!

Morgen gaan we hier het stadje in ( Albury) op zoek naar werk voor de komende weken. We hoorden dat vanaf februari het fruitplukken weer begint in een aantal plaatsen, dus zullen dat waarschijnlijk gaan doen. Misschien heeft het uitzendbureau ook ander werk maar dat moeten we nog even afwachten. Als dit niet gaat lukken hebben we ook nog de mogelijkheid om te gaan Wwoofen bij een boer, dus een paar uurtjes werken per dag tegen kost en inwoning.
We hebben onze cowboyhoeden al gekocht tegen de hete zon dus zijn helemaal gereed om het land op te gaan! Verder zijn er weer nieuwe foto’s geplaatst en is onze route weer bijgewerkt. Hier kan je precies zien waar zijn geweest.