D & J in Australië

Town of seventeen seventeen is een klein plaatsje wat aan de kust ligt. We hadden van veel backpackers positieve verhalen gehoord en dit zou het ideale plekje zijn voor de rust. Na een feestje gehad te hebben op de whitsunday eilanden waren wij wel weer toe aan wat stilte en rust. We besloten daarom op de zaterdag naar 1770 af te reizen en gingen ervan uit dat ook op deze zaterdag vrij weinig te doen was. Stiekem hoopte we onderweg toch op n klein feestje en zal dat enige feestje in het jaar toevallig op die zaterdag vallen!
Elk jaar op 25 mei vieren de bewoners en omstrekers daar dat Captain Cook 237 jaar geleden daar aan de kust is gestrand met zijn schip. Er vond daarom 4 dagen lang een groot festival plaats met allerlei soorten kermisattracties en live muziek. Er gezellig! Omdat we savonds aankwamen was een hostel zoeken niet erg makkelijk omdat alles volgeboekt zat natuurlijk. Na vele telefoontjes kwamen we uiteindelijk aan een tel. nr van een man die nog wel 2 bedden vrij had in zijn hostel. Hier hebben we uiteindelijk 4 nachten verbleven. Het hostel lag net iets buiten het dorpje, maar was uitstekend. Het hostel was pas 5 maanden in bedrijf en was opgebouwd uit allemaal hutjes en ieder hutje had zijn eigen landennaam. Dennis had zijn bedje in Austria en Jeffrey zijn bedje in Canada. We hadden hier een eigen zwembad en een grote gemeenschappelijke ruimte met grote TV.

We hadden van mensen gehoord dat we in het dorpje goedkoop konden surfen. Het toerisme bloeit hier een beetje op waardoor de meeste dingen goedkoper zijn dan in de rest van Australie. Volgende dag hebben we 2 uur lang surflessen gehad van een professionele surfer. Eerste halfuurtje kregen we uitleg en konden we wat dingen proberen op het surfboard. Daarna kon iedereen de zee op en het zelf proberen. We konden via de rotsen de zee in lopen en vanaf daar de zee op duiken. Je hoefde dus niet helemaal de zee op te peddelen! In het begin moesten we even wennen aan de hoge golven maar na een uurtje konden we toch al een paar seconden staan! Omdat het zo goed ging de 1e keer hebben we de 2e dag ook voor 2 uurtjes een surfboard gehuurd, en waren dus alleen. We vergaten alleen surfshirtjes aan te trekken waardoor onze borsten knalrood waren door het schuren op je surfboard en we helemaal onder de schaafwonden zaten! Nooit surfen zonder shirt dus…

In dit plaatsje hebben we ook een vliegtuigtripje gedaan van 1,5 uur voor 65 dollar (35 euro)! We zaten in totaal met zijn 4en in het vliegtuigje en mochten om het half uur voorin zitten naast de piloot waar ook een stuur zat. We hebben daarom ook zelf mogen sturen tijdens het ritje en zelf geland op een verlaten eilandje. Hier hebben we oesters gegeten van de rotsen en zijn toen weeer de lucht ingegaan. Tijdens het vliegen maakte de piloot een paar keer onverwachts een vrije val en halve loopingen. De foto’s en video laten daarom ook leuke gezichten zien!!

Voor de rest hebben we weinig gedaan in dit dorpje. We zijn lekker tot rust gekomen en hebben veel nederlanders ontmoet in dit hostel waar we savonds wat mee dronken. Op naar het tourtje op fraser eiland…

No comments

Na een paar superleuke dagen in Airly beach gehad te hebben was het tijd voor de Whitsunday Eilanden! In Cairns hadden we onze tickets al gekocht en zouden vanaf de haven op Ailry beach vertrekken. We zouden 3 dagen gaan zeilen op de Habibi zeilboot. Dit was 1 van de goedkoopste boten die we konden boeken, maar hoorden erg veel positieve verhalen van mensen die eerder op deze boot hadden gezeild.

Sochtends kregen we een briefing en werd ons verteld hoe de komende 3 dagen er uit gingen zien. Om 13.30 werden we verwacht op de haven in Airlie Beach waar ons zeilavontuur kon beginnen! Op de boot kreeg iedereen zijn cabin toegewezen en werden we voorgesteld aan de 3 bemanningsleden. De bedden waren net groot genoeg om in te liggen en als je boven lag moest je uitkijken dat je je kop niet stootte. Een douche op de boot was er ook niet dus veel kleren naast je zwembroek hadden we niet nodig. Een grote koelbox waar al het bier in kon was er wel gelukkig..en hadden van te voren ijszakken gekocht die het bier de komende dagen koel moest blijven houden. De boot zelf was dus heel primitief en simpel en zouden hier de komende 3 dagen met een groep van 25 mensen op zitten.

Deze eerste dag hebben we niet veel gedaan dan alleen gezeild tussen wat eilanden door en hadden wat minder geluk met het weer. Smiddags begon het te regenen waardoor iedereen het achterdek opzocht. Hier hebben we dan ook de hele middag gezeten, gezellig gekletst en wat biertjes gedronken. We zijn tijdens het varen nog even gestopt bij een rots, waar hele oude Aborginal tekeningen op geschilderd waren. Veel waren al half weggevaagd dus hebben er niet veel van kunnen zien. Om een uurtje of 6 ging de bel en was het etenstijd! Er werden voor braadworsten gebakken en er was een lopend buffet met allerlei groentes en salades. Savonds zaten we met zn allen bier te drinken en hebben we wat kaartspellen gespeeld.

De 2e dag werden we om 7 uur sochtends wakker gemaakt door de kapitein en hebben we ontbeten. Daarna was het tijd om eens wat van de Whitsunday Eilanden te gaan zien! De Whitsundays bestaan uit 74 eilanden en de mooiste hiervan is Whitsunday;) Na 2 uur zeilen stopte de boot voor het eiland en werden we met een speedbootje naar het strand gebracht. Dit eiland wordt ook wel het bountyeiland genoemd en staat bekend om zijn hagelwitte stranden. Dit hebben we inderdaad ook kunnen zien! Mooie uitgestrekte witte stranden met aan de rand mooi groen regenwoud. We hebben hier even op het strand gelegen in de zon, die inmiddels lekker begon te schijnen! Het water was helderblauw maar hebben er niet gezwommen ivm teveel stingrays. Na een uur werden we opgehaald met het speedbootje, die ons bijna niet meer van het strand af kon halen omdat de zee al aardig aan t zakken was ( Eb).

De kapitein bracht ons vervolgens naar Cook Eiland en vaarde aan in een baai daar. We hebben onze stinger suite aangedaan zijn hier met onze snorkels het water ingedoken. Hier hebben we tot nu toe het mooiste koraal gezien! Veel kleuren, veel vis, groot en uitgestrekt koraal en allemaal nog intact. Na een uurtje snorkelen moesten we weer terug de boot op en zeilde we naar een andere plek bij een eilandje waar we ook weer gesnorkelt hebben. Dit viel vergeleken met de vorige plek een beetje tegen. Tussen het snorkelen door was er tijd genoeg om ff lekker in het zonnetje te liggen op de boot!

Aan het eind van middag ankerde we met de boot aan op een plek waar we de nacht door gingen brengen. Savonds kregen we lekkere pasta voorgeschoteld en hebben we weer lekker ons biertje gedronken. We hebben savonds erg gelachen met de mensen die op de boot zaten, en dat is uit sommige foto’s ook wel af te leiden:) We hadden een erg leuke en gezellige groep en dat bepaalde de goede sfeer ook deze 3 dagen.

De volgende dag hebben we sochtends nog even gesnorkelt op de dezelfde plek als een dag daarvoor, maar omdat de zon niet scheen was het erg koud in de zee! Op de terugweg hebben we met een snelheid van 10 knopen teruggezeild. Er stond aardig wat wind dus de boot hing flink naar 1 kant tegen de hoge golven in. Voor op het dek hield je het niet droog en je moest ook constant op je plek proberen te blijven. Voor 1 meisje op de boot werd het even te veel en zij was ook goed zeeziek!
Om een uurtje of 11 in de ochtend kwamen we best vermoeid weer aan in de haven van Airlie Beach. Hier hebben voor het eerst in 3 dagen weer gedoucht en zijn smiddags gaan rijden naar het stadje Mackay….

No comments

Het was weer zover, na 3 weken als 2 bananen boeren geleefd te hebben was het weer tijd om verder te reizen. De vieze werk kleren hebben we weer ver opgeborgen in de kofferbak van Harry en we hadden alweer zat plannen voor de komende weken. Port Douglas zou nu onze volgende bestemming worden, dit kleine stadje 80 km ten noorden van Cairns staat bekend als vakantie oord voor mensen met genoeg geld in de portomonee. Gelukkig was onze portomonee goed gevuld na al dat bananenwerk!! Gelukkig voor ons is Port Douglas alleen maar een tussenstop voor Cape Trib.

Op onze weg richting Port Douglas zouden we de Mossman Gorge tegenkomen. Hier hebben we dus een stop gemaakt om deze gorge te bezoeken. Deze gorge was echt gigantisch. Super helder water wat over grote granite rotsen heen denderd. De hele gorge is omringt door een regenwoud. Nadat we via een touwbrug over de mossman rivier zijn gegaan hebben we een wandeltocht van een uur gemaakt door het regenwoud. En nog steeds, ook na 5 maanden blijft het indrukwekkend om daar te lopen!!

Port Douglas was onze tussenstop voordat we door zouden reizen naar Cape Tribulation, hier hebben we dan ook maar 1 nachtje doorgebracht.

De volgende ochtend zijn we vertrokken naar Cape Tribulation. Om hier te komen moesten we met een pondje een rivier oversteken. Dit stadje ligt midden in het Daintree Nationaal park. Cape Tribulation is de plaats waar het rainforest kennis maakt met de zee. Alle stranden in het nationaal park zijn omringt door prachtige stukken regenwoud. Helaas is zwemmen bij deze stranden niet mogelijk. De zee zit hier vol met kwallen, en niet zomaar kwallen, maar deze zijn echt heel dodelijk. Langs alle stranden staan hier dan ook kannen met amonia. Mocht je in aanraking komen met deze kwal dan kan je misschien je leven nog redden door amonia over de beet te gieten. Maar ook dan is de kans klein dat je het ziekenhuis zal redden. Wij hebben dat risico dus ook maar niet genomen en zijn veilig op de stranden gebleven. De nacht hebben we doorgebracht in een hostel omringt door het regenwoud. De volgende ochtend hebben we nog een swimming hole bezocht en zijn daarna begonnen aan onze terug reis naar Cairns.

In Cairns stond er weer een onderhouds beurtje voor Harry op de planning. De afspraak bij K-Mart hadden we al eerder gemaakt we hoeften Harry alleen nog maar even langs te brengen. Gelukkig was alles redelijk ok. Natuurlijk had Harry wel wat mankementjes, maar ja hij word ook een daggie ouder. De komende weken wilden we meerdere tours gaan doen, en we hoorde dat je het beste alle tours in 1 keer kan boeken. Dit zou ons een hoop geld schelen. Wij dus naar de tour operators om de beste aanbieding te vinden. We wilde duiken op het Great Barrier Reef, zeilen langs de whitsunday eilanden en een tour op fraser eiland zagen we ook wel zitten. Na een uurtje of 4 onderhandelen met de verschillende mensen zijn we tot een deal gekomen met Tribal travel. Alles wat we wilden en nog meer leuke dingen zaten in ons pakket, en dat alles voor een leuk prijsje. De volgende ochtend zouden we al opgehaald worden voor een dagje duiken op het reef.

Het great barrier reef, ook wel het grootst levende wezen op de aarde genoemd. Ruim 3000 verschillende riffen en 900 eilanden, en dat allemaal uitgestrekt over een gebied van 2600 km. Iets waar we al heel lang naar toe leefde. Om 7 uur werden we opgehaald voor dan eindelijk in dag duiken op het reef.  We hadden de duik tour geboekt op de boot Haba. Deze boot ligt in Port douglas, hier zou het koraal beter en mooier zijn dan in Cairns.
Op de boot aangekomen kregen we eerst een welkoms en veiligheids toespraak van een hele vriendelijke nederlandse man. Wel in het engels uiteraard, maar wel met een te erg nederlands accent. Was wel mooi om te horen. Daarna werd het papier werk geregeld en de stinger suits werden uitgedeeld. De stinger suits moet iedereen verplicht dragen in verband met alle kwallen die daar rond zwemmen.
Na ongeveer 1 uur op de boot gevaren te hebben konden we dan onze eerste duik maken op het reef. De eerste duik locatie was bij het Opal Reef genaamd Bashful Bommie en de 2e duik was op de locatie 2 tone.
Natuurlijk was het allemaal weer prachtig en het gevoel van het duiken was dan ook snel weer terug. Het was trouwens de eerste keer dat wij samen een duik maakte. We moesten dicht bij elkaar blijven want we waren elkaars buddies. Dus als er wat mis gaat zouden we elkaar moeten helpen. Gelukkig was dit niet nodig. We mochten in deze duiken weer genieten van een mooie Whitetip Reef shark die op de bodem van de zee rond zwom en al het geweldig mooie koraal. Deze dag was erg geslaagd want we hebben eindelijk gedoken op het Great Barrier Reef!!!

Na het duiken zijn we terug gegaan naar Cairns, hier hebben we nog 1 nachtje overnacht en zijn toen aan onze rit naar het zuiden begonnen. We hebben op onze weg naar Townsville nog een bezoek gebracht aan de builders gorge en de Josephine falls. Op de foto’s kunnen jullie kijken hoe mooi het was, maar dit waren zeker 2 locaties die we niet zullen vergeten. Bij de Josephine falls hebben we nog lekker een uurtje gezwommen en van de granite rotsen af gegleden.

De nacht hebben we doorgebracht in Townsville, hier hebben we niet veel gedaan. We kwamen laat aan en de volgende ochtend wilden we vroeg vertrekken. Dus meer dan een paar biertje tijdens de FA cup finale kwamen we niet. In Airlie Beach hebben we 3 dagen groot feest gehad. Onze kamer was wel in voor een glaasje wijn, dus we begonnen elke dag al vroeg aan de wijn. Overdag konden we lekker bijkomen bij de lagoon midden in het stadje. Gelukkig stond na die 3 dagen de whitsunday trip op de planning, anders had ons zwaar verdiende geld zo op geweest!!

No comments

Waar gewerkt word worden bananen gemaakt, dat is iets waar we wel achter zijn gekomen de afgelopen 3 weken. Het was inderdaad weer zover, na de grote trip door de outback en vele feestjes was het weer eens tijd om de bananen uit de mouwen te steken.

De eerste week in Cairns hebben gezocht naar werk. We zijn de vele uitzendbureau’s afgelopen en kregen al snel het gevoel dat we het daar niet moesten zoeken. Vele uitzendbureau’s zijn aangesloten bij het Australian Goverment en wij als backpacker konden daar helaas niet reageren op baantjes. We kregen wel wat adressen van uitzendbureau’s waar we wel voor zouden kunnen werken. Maar ook daar schoten we niet veel mee op. Het werk in de bouw was er bijna niet op dat moment en voor werk in een restaurant moest je een blue card hebben. Deze blue card konden we opzich wel halen, maar ook dat was natuurlijk niet voor niks. 80 dollar en een dag in een klaslokaal zitten. Maar ook dan hadden we nog geen garantie voor werk. Daar hebben we toen niet voor gekozen. Het leek er vanaf dit moment op dat alle wegen naar de fruitbomen leidde.

Stappen in Cairns was natuurlijk wel iets wat we niet konden laten lopen, het geld raakte dan wel heel snel op. Maar s’avond even een biertje pakken en lekker sociaal doen in de vele kroegen hoord er gewoon bij in een stad als Cairns. Door al dat sociale gedoe in de kroegen kwamen we in contact met een local uit Cairns. Na een biertje en wat geouwehoer kregen we van deze aardige jongen een telefoonnummer van een hostel in Innisfail, we zouden via dit hostel gegarandeerd kunnen werken op een bananenboerderij.

De volgende ochtend hebben we nog even goed nagedacht over dat bananenwerk. Maar ja we zaten toch echt krap bij banaan. En aangezien werk zoeken in Cairns hetzelfde was als een banaan zoeken in een hooiberg, besloten we dus maar om de tassen weer in te pakken en het bananenpad te kiezen, op naar Innisfail, de plaats waar ons bananen avontuur zal beginnen.

Na het weekend hebben we Harry weer klaargemaakt om te vertrekken naar Innisfail. Na een rit van ruim een uur door een betoverd landschap kwamen we aan in Innisfail. Innisfail is een klein dorpje wat voornamelijk leeft van de bananen en de grote suiker velden. Hier zouden we dus echt wel goed moeten zitten voor werk. Wij dus gelijk maar opzoek naar het hostel waar we een paar dagen eerder een telefoonnummer van hadden gekregen. Deze was zo gevonden, de eerste straat waar we inreden vonden we het hostel al. Helaas kregen we al vrij snel een “nee” te horen. Niet omdat er geen werk was, maar omdat er schijnbaar nog veel meer backpackers hetzelfde idee hadden als ons. Het hostel was gewoon vol. Gelukkig kregen we van de vriendelijke ierse vrouw te horen dat er nog een hostel was in het dorpje. Wij dus met volle moed daarheen gereden.

Het hostel waar we nu aankwamen heet de Walkabout. We zijn gelijk maar het kantoortje in gelopen en kwamen daar de eigenaar tegen. George heet deze vriendelijk man. We vertelde de man dat we opzoek waren naar werk, en kregen gelukkig een heel simpel antwoord van hem. “Dan zijn jullie aan het juiste adres”. Hij beloofde ons aan het werk te krijgen op een bananen boederij. George is de eigenaar van 2 hostels in Innisfail. Na een cycloon ruim een jaar geleden waren zijn hostels niet meer wat het was. De wc, douches, keuken en het kantoor waren met de grond gelijk gemaakt. Ook zijn 2e hostel heeft toen heel veel schade opgelopen. Na een jaar renoveren heeft George zijn 2e hostel “Retreat” weer kunnen openen. Alles was hier opgeknapt en klaar om alle backpackers weer te kunnen ontvangen. Zijn eerste en grootste hostel had nog steeds veel schade en de wc, douches en zijn kantoor waren te vinden in tijdelijke containers. Om die reden heeft George ons naar zijn 2e hostel gestuurd. Wij zouden de komende 3 weken in het hostel “Retreat” doorbrengen.

Na een korte rondleiding door het stadje (waar nog steeds heel veel schade was naar de cycloon) heeft George ons naar de Retreat gebracht. Het hostel zag er echt heel goed uit. Geen luxe, maar allemaal netjes en een zwembad in de tuin was natuurlijk iets wat we wel lekker vonden. Omdat het gehele hostel aan het werk was zijn wij maar eerst de stad gaan verkennen. Werk kleren hadden we nog uit onze peren tijd. Ook hebben we deze dag onze eerste Australische bankrekening geopend.

Terug in het hostel zagen we onze hostel genootjes voor het eerst. Ze zaten met z’n alle lekker een biertje te drinken op de stoep voor het hostel. We zagen ook gelijk wel wat voor werk ons te wachten stond de komende 3 weken. Het leken wel een stel straat kinderen die al weken niet gedouched hadden. Het had wel wat, achter de vermoeide gezichten was iedereen toch heel erg vrolijk, waarschijnlijk deed dat biertje en een gezellig gesprek ieder heel erg goed.

Onze kamer voor de komende 3 weken was gevuld met 1 ierse, 3 engelse, 2 japanse en 2 canadese dames. Altijd even afwachten natuurlijk hoe iedereen is, maar we hebben echt een hoop lol gehad met deze dames. Verder was iedereen in het hostel heel erg aardig. We voelde ons gelijk thuis en dat was wel belangrijk voor ons, we moesten daar toch 3 weken blijven.

Dezelfde avond kwam George ons al melden dat we de volgende dag konden beginnen. Wij waren natuurlijk helemaal blij. Dat was nog sneller dan dat hij ons beloofd had. Geen woorden maar bananen, en daar houden wij wel van. Wij hebben ons papier werk die avond allemaal inorde gemaakt, de laatste puntjes op de banaan gezet en waren helemaal klaar om de volgende dag te werken in de bananen. Na een paar biertjes hebben we ons bed gezocht om een banaantje te knappen.

De eerste 2 weken hebben we allebei op andere boederijen gewerkt, hier een paar voorbeelden van het werk wat we verricht hebben. We willen niet al teveel bananen vuil maken aan dit werk dus we houden het kort:

Bananen taken: 

Cutting:
De eerste 2 dagen mocht Dennis aan de lopende band staan. Alle bananen moesten afgesneden worden in trosjes van 7 bananen. Ook moesten alle ongeschikte bananen, bananen met een rottende plek of wat dan ook er uit gepikt worden.

Dieselen:
Wat wil dat zeggen, nou gewoon de gehele dag tussen de bananen bomen lopen en met een soort van injectie pistool alle overbodige afgekapte bananenboomjes vol spuiten met diesel en/of kerosine. We hebben beide dit werk mogen doen en zijn weer een ervaring rijker. Onze kleren waren aan het eind van de dag helemaal vies van de diesel dus was het lekker een uur in de bananen stinken.

Hanging:
Dit werk hebben we beide gedaan, Dennis 2 weken gedaan en Jeffrey 1 week. De laatste week hebben dit werk samen kunnen doen. Wat houd “Hanging” precies in? De gehele dag door worden er trossen bananen binnen gereden op grote trailers. Al deze trossen moesten worden opgehangen aan een rails,en om elke meter moest er een bananen tros worden opgehangen. We hadden een vrouwelijke supervisor die alles in de gaten hield en werd er niet vrolijker op als we 1 haak oversloegen. Haar motto was elke minuut van de dag: gaan met die banaan!!

Delieving:
Dit werk hield in: de bananenbomen onderhouden door verotte takken af te snijden. Jeffrey mocht dit 4 dagen doen, wat niet verkeerd was, want het werk was heel simpel. Het was uren lang per dag tussen de bananenbomen lopen in de hete zon, maar het voordeel was dat je muziek kon luisteren en je wat relaxter aan kon doen af en toe zonder dat iemand je in de gaten hield.

Humping the Bananas:

Dit is wel 1 van de zwaarste baantjes die er te vinden zijn in de bananen. Eentje hakt rustig de boom om en de ander vangt de bananentros op op zijn schouder. De trossen varieren tussen de 50 en 80 kilo. Vervolgens loop je met de tros bananen op je nek naar de trailer die soms 20 meter verderop staat. Vaak ligt er regenwater op de plastic zakken die over de trossen hangen, maar dit bestaat dus ook vaak uit rattenpis, lekker! Onderweg is het niet makkelijk lopen omdat je veel gaten in de grond hebt of soms een spinneweb inloopt van 4 meter breed. De 2e dag werden de trossen even te zwaar voor Jeffrey en door zijn rug is gegaan. Na 4 dagen zo krom als een banaan gelopen te hebben was dit dus ook gelijk het einde van het humpen. 

Na 3 weken gewerkt te hebben besloten we te stoppen en hier hoort natuurlijk een feestje bij! De laatste vrijdagavond hebben we daarom nog een hele gezellige mexican party mee kunnen maken met alle mensen uit het hostel. Iedereen had mexicaanse kleding aan en ook de tequilla kon natuurlijk niet ontbreken.

Crocodil Farm
We zijn dit weekend nog in het hostel gebleven en hebben op de zaterdag de Crocodil Farm in Innisfail bezocht. Dit is de grootste farm te zijn in Aussie waar de meeste krokodillen gefokt worden. We kregen hier als groep een rondleiding door 3 farmers, en liepen langs diverse tuinen waar de krokdillen vervolgens gevoerd werden met stukken vlees. De grootste en dikste krokodil op de farm was ‘Gregory’ van 5,4 meter lang. De saltwater crocodiles zijn veel agressiever dan de freshwater crocodiles en vallen mensen veel sneller aan. Bij de mannelijke krokodillen is er ook een onderlinge strijd over de vrouwtjes. Op de farm ligt een klein meertje waar 12 vrouwelijke krokodillen leven en 1 mannetje…lucky bastard! Op de terugweg hebben we ook nog honderden kleine krokodilletjes gezien die daar gefokt worden in grote barakken.
Hier hebben we ook de mogelijkheid gehad om zelf een krokodil vast te houden, echt heel raar! Ook slangen en reptielen hebben we in ons handen gehad. Krokodilletjes zijn hele lieve diertjes om vast te houden, maar ook lekker om opgegeten te worden. Als toetje van de dag hebben we daarom voor het eerst krokodil gegeten…erg lekker!
Op de maandag zijn vertrokken uit Innisfail en vanaf dit moment zullen we de laatste 6 weekjes relax doorbrengen in Australie, en veel leuke dingen gaan doen aan de Oostkust!

1 ding is zeker….na bananenregen komt zonneschijn…. 

Foto’s

5 comments

Alice springs, ook wel rode stad genoemd, was de eerstvolgende grote stad die we tegenkwamen op de grote weg richting het noorden ( Darwin). Als je op de kaart kijkt zie je dat Alice Springs precies in het midden van Australie ligt. We zijn hier 5 dagen gebleven, waarvan 3 dagen in het hostel Annie’s Place. Dit hostel lag net iets buiten het centrum maar was elke avond volbepakt met backpackers. We konden hier savonds in de bar eten voor 5 dollar ( grote maaltijd) en het bier was er ook er goedkoop! Erg belangrijk natuurlijk. Het hostel had een eigen kroeg waar we wat mensen ontmoet hebben ( vooral Nederlanders en 1 duits meisje:) Savonds gingen we dan met zn allen naar het centrum waar je 2 leuke kroegen had, de Bojangles en Melanka’s. In Bojangles konden de mensen thuis ons via de webcam live in de kroeg zien staan en zelfs bier voor ons bestellen!! Om 12 uur ging het dicht en ging iedereen naar Melanka’s. Hier hebben we het tot in de latere uurtjes gezellig gehad…

Vanaf Alice Springs stond ons weer een flinke reis van 1500 km te wachten naar de noordelijke stad Darwin. Na 500 km gereden te hebben zijn we gestopt in het dorpje Tennant Creek. Dit is een dorp waar veel aborginals wonen. Werken doen ze niet want ze zitten de hele dag met elkaar langs de weg op het gras met een biertje. Voor de rest zijn ze niet lastig ofzo. Toen we voor een supermarkt wat aan het eten waren kwamen we in gesprek met een oude aborginal zonder tanden die onze tourgids wel wilden worden de komende tijd. Dit hebben we helaas af moeten wijzen.
In Tennant Creek hebben we gecampeerd op een Bush Camping. Hier stonden we met onze tent bij een boer en er was ook een apart gedeelte met hutten waar andere groepen backpackers overnachte. Op de farm hadden we echt het gevoel dat we in de outback zaten. Het landschap was rood met een paar groene bomen, er stond een klein windmolentje op de boerderij en om de boerderij was een hek gebouwd wat half uit elkaar viel. We vroegen aan de boer of we hier nog wat slangen of andere dieren konden verwachten. Hij vertelde ons dat hij een nacht ervoor nog bezoek had gehad van een brown snake in zijn caravan ( dodelijke slang ). Savonds zaten we voor de tent en hoorde we alleen het gegil van een meisje die op de wc zat terwijl er een groene kikker in haar nek sprong…..

Op de weg richting Darwin kwamen we langs de weg en op de weg weer veel wilde dieren tegen zoals koeien en buffels. Maar wat we hier vooral veel in het lanschap zagen waren grote rode termietenholen. Dit waren soms echt zandtorens van een paar meter hoog. We vroegen ons daarom ook af hoelang die termieten daar wel niet mee bezig zijn geweest!!
Net voorbij Tennant Creek zijn we gestopt bij een nationaal park, Devils Marbles en hebben hier voor het eerst grote spinnen gezien. Dit nationaal bestaat alleen maar uit grote rode rotsblokken die soms in de gekste vormen op elkaar liggen. Tussen die rotsen heb je bomen waar het helemaal vol zit met spinnen van 10 cm dik. We schrokken ons daarom ook kapot omdat je het web ook niet zag. Later hoorde we dat het geen giftige spinnen waren gelukkig.
Met een paar spinnen in ons onderbroek zijn we doorgereden en gestopt in Katherine. Hier hebben we op een camping gestaan naast een Nederlanders stel die we al eerder ontmoet hadden in Coober Pedy. Zij waren al 10 maanden aan het reizen vanaf Nederland via azie naar Australie…dus daar hebben we savonds gezellig een biertje mee gedronken en mooie verhalen over azie gehoord…

Katherine Gorge
De volgende dag stond de Katherine Gorge op het programma. Dit is een nationaal park op ongeveer 30 km van dit stadje. Hier zijn we gestart met lopen door wat bossen en kwamen langs allerlei riviertjes die allemaal vol water stonden. April is namelijk het einde van het regenseizoen. Na ongeveer 2 uur gelopen te hebben kwamen we uit op het topje van een berg en hadden vanaf hier supermooi uitzicht over de rivier beneden.  Echt typisch een rivier zoals je die verwacht van een tropisch gebied en waar ook aardig wat krokodillen te vinden zijn. Maar onze walking track was nog niet afgelopen. Als laatste hebben we hier nog gezwommen in een kleine gorge met een mooie grote waterval. Er was hier niemand te bekennen en op het eerste gezicht zaten we even te twijfelen of er erin zouden gaan, maar het water was superhelder dus hebben hier even een uurtje gezwommen. Daarna hebben we op onze slippertjes via allerlei grote rotsen en boomstammen weer een terugweg gevonden richting auto.

Darwin, Litchfield Nationaal Park en Kakadu

De volgende dag stond Darwin op het programma. Ook van Darwin hadden we vooraf niet veel verwachtingen. Het was echter een hele leuke gezellige stad en zaten in een hostel waar we pas echt het vakantiegevoel kregen. We hadden een eigen zwembadje, bubbelbad, barretje en elke dag 35 graden…wat wil je nog meer…
Na een week lekker gerelaxt te hebben zijn we naar Litchfield nationaal park gereden 100 km onder Darwin. Hier hebben we veel mooie (grote) watervallen gezien, waar we ook konden zwemmen, waterholes noemen ze het hier. Sommige waren gesloten ivm met het regenseizoen. Al na 30 km konden we stoppen bij een waterhole die open was. Op het parkeerterrein zagen we al mensen in hun zwembroek lopen dus wij snel omgekleed en via een stuk bos ernaartoe gelopen. Hier zagen we een waterhole die we nog nooit eerder gezien hadden en die je in Nederland misschien alleen in center parcs ziet. Het was 1 lange wildwaterbaan met tussendoor swimmingholes waar je gewoon kon zwemmen. We hebben hier ook nog een groot groen reptiel gezien die wat dorst had en op ons af kwam terwijl we in het water zaten. Het was ook gelijk een attractie dus iedereen stond om hem heen en maakte foto’s dus hij was ook zo weer de bosjes in.
Dezelfde dag nog zijn we teruggegaan naar het hostel in Darwin. We sliepen hier trouwens een week lang met Tom, een man van 40 a 50 uit Adelaide, op de kamer. Snachts liet ie scheten in zn slaap en 1 keer zat hij snachts in zijn kamer met de bijbel in zijn hand. We kwamen net terug van een avond stappen en hij wilde ons overtuigen dat god bestaat. Hij had allemaal folders meegenomen met groot op de voorkant, Remember It’s TRUE en hij begon zelfs voor ons stukken uit de bijbel voor te lezen. Wij waren natuurlijk heel erg geinteresseerd! Daarna begon hij te bidden en te prezen voor ons en begon een taal te spreken waar we nog nooit van gehoord hadden. Hij ook niet…dat waren de woorden van god zei hij…haha. Maar voor de rest een aardige vent. Toen hij weg was had hij op elk bed een folder neergelegd met de tekst It’s True en hij had zelfs naar ons gezocht in de kroeg..die Tom….

Na 10 dagen in Darwin gezeten te hebben was het hoog tijd om weer verder te reizen. Ten oosten van Darwin ligt het grootste nationaal park van Australie, Kakadu National Park. Ongeveer 100 km voor dit park stopten we bij de Adelaide River. Hier hebben we een crocodil jumping tour gedaan op een boot door de rivier. De gids op de boot had een emmer vol met vlees bij zich en hing dit aan een lange ijzeren stok. Ze gooiden het stuk vlees in het water en begon een btj te spelen met de krokodil totdat ie helemaal uit het water sprong en het vlees pakte. De krokodillen reageerden trouwens heel erg sloom en lui maar dat komt waarschijnlijk omdat ze elke dag weinig hoeven te doen voor hun eten! Wat je ook veel ziet langs de rivier zijn grote roofvogels die alsmaar zitten te azen op het vlees wat aan die stok hing. De gids hing een stuk vlees aan de stok aan de zijkant van de boot, gaf gas en je zag zo’n grote witte roofvogel uit de boom komen en met zn grote vleugels naar de boot vliegen en pakte in 1 sec het vlees. We hadden toen eigenlijk gehoopt dat die krokodil dan weer die roofvogel zou pakken maar dat zie je alleen in tekenfilms.
Vervolgens zijn we het Kakadu Nat.park ingereden en zagen toen al snel dat de meesten rivieren en watervallen gesloten waren ivm teveel regen of te hoge waterstand. Je hebt hier de Jim Jim waterval, grootste van Australie die de grond doet trillen als je erbij staat. Dit hebben we helaas niet kunnen meemaken. We zijn nog wel naar een lookout point gelopen wat uitzicht gaf op een groot gedeelte van het park. Ook hebben we gekampeerd hier op een bush camping. Hier stonden ook veel aborginals waarvan de meesten al om 18.00 dronken waren. Savonds moesten we daarom de tent en de auto goed dichthouden en onderling hadden ze ook steeds een btj ruzie. Savonds kwam er nog wel een vrouwelijke aborginal bij ons zitten dronken die even haar hele leven vertelden aan ons, en zo blij was dat haar 3e man haar eindelijk niet sloeg. 

Vanaf Kakadu zijn we via dezelfde weg weer terug gereden naar beneden en hebben hier in Katherine weer op dezelfde camping gestaan ( voor de 2x gratis) Na 18.00 aankomen en de volgende dag weggaan bespaard een hoop geld. Sochtends om 9 uur zaten we weer op de snelweg waardoor we de hele dag kilometers konden maken. Toen het na 7 uurtjes rijden steeds donkerder werd hebben we gekampeerd bij Threeways roadhouse, de splitsing van de weg naar het noorden, zuiden of oosten van Australie. In de volgende 2 dagen richting oostkust ( Cairns) hebben we in totaal bijna 2000 km afgelegd. Toen we net Queensland inreden ( waar je opeens 110km mag rijden ipv 130km) zijn we nog even gezellig van de weg gehaald door een highway police omdat we iets te snel reden ( 147km). Serious offence, serious offence zei die de hele tijd dus hadden een hoge penalty verwacht, maar dat viel allemaal wel mee. Hebben we ook weer meegemaakt!
De dag erna zijn we een beetje van de route afgeweken en hebben bij het stadje Cloncurry een andere weg gepakt richting Cairns. Op deze weg kwamen we nog minder auto’s tegen en vaak bestond de snelweg maar uit 1 weghelft waardoor we altijd moesten stoppen en aan de kant moesten voor vrachtwagens. Op deze weg kwamen we ook de grootste en breedste roadtrains tegen die vaak alletwee de weghelften bezette waardoor en maar 60 km per uur reden. Erg lullig als je daar uren lang achter moet rijden! Na 14 uur rijden ( 1200 km) had Harry zijn werk weer gedaan voor de dag en kwamen in het donker aan in de stad Cairns. Omdat ons geld op was zouden we hier op zoek moeten gaan naar werk…… 

 

No comments