D & J in Australië

Heey Mensen..
We zijn weer verder gaan reizen.. Vanmorgen zijn we geland op het eiland Koh Samui..
En ja hoor, het REGENDE… We hebben een guest house gevonden en hebben toch maar ff een duikje genomen in de zee… Vanavond maar eens vroeg gaan slapen, want morgen om 7 uur staat de was klaar bij de buurvrouw.. En om 8 uur vertrekt onze boot nar Koh Tao… Snel horen jullie weer meer…

Kus uit Thailand

We wilde op zaterdag de 9e van december een jungle tour gaan doen, we hadden dan ook alles geregeld en zouden om 8 uur worden opgehaald. Helaas is het de 9e niet gelukt.. Reden: Verslapen.. We hadden onze wekker gezet, maar of niet gehoord of uitgezet. We hebben echt geen idee. Het enige dat we wisten was dat we laat ons bed in waren gegaan en een lekker biertje hadden gedroken. Misschien was dat de reden wel..

Vandaag was het dan dus wel gelukt. Rond half 9 werden we opgehaald met een taxi busje. We zouden deze dag meerdere activiteiten gaan doen. Zoals: Kijkje nemen in een bloemen en vlinder tuin, ritje maken op de rug van een olifant, een jungle tocht maken, een waterval bekijken, wild water raften, bamboe raften en een bezoek doen aan een Akha village.

Bloemen en vlinder tuin
Dit was niet echt spectaculair. De vlinders die we daar zagen zien we nu ook in Koh Tao volop rond vladderen. En de bloementuin was meer een soort van kwekkerij. Alle bloemen op een rij.

Olifanten rit
Dit was erg leuk om te doen. Na een ritje met de taxi van 1 uur kwamen we dan aan in de jungle. Wegen waar je niet blij van wordt. Je word alle kanten op geslingerd achter in de taxi. Langs een rivier in de jungle stonden alle olifanten te wachten. We hebben zo’n 45 min op de rug van een olifant gezeten. De rit die we maakten was dan ook niet eenvoudig. Ik weet niet waarom, maar onze groep moest zo nodig via een jungle pad de berg op. Smalle paden en soms ook heel erg stijl. Maar zeker de moeite waard.

Jungle toch en de waterval
Dit moet je meegemaakt hebben. De jungle is niet te beschrijven. We hebben 1 uur gelopen naar de waterval. Bijna de gehele weg langs een stromende beek. Je ziet alleen maar bomen en planten. De paden waar we liepen waren smal en omringt met groen.

De tour guide liet ons zien hoe mensen overleven in de jungle en waar ze wonen.

Na 1 uur kwamen we aan bij de waterval. 50 meter hoog was deze. Het water komt echt met een gigantische kracht naar beneden denderen. Om daar onder te staan was dan ook 1 van de beste massages die we gehad hadden. Het was heerlijk om na een tocht van 1 uur door de warme jungle te lopen af te kunnen koelen in het koude water van de waterval.

De hond die jullie zien op de foto’s heet Red. Red leeft in de jungle bij 1 van de mensen daar. Het was zo grappig, die hond liep echt de gehele tocht met ons mee. Soms liep ie in de weg, maar meestal keek hij van een afstandje mee wat wij deden.

Voor de gene die het ooit hebben willen doen, kunnen wij alleen maar zeggen dat je dit meegemaakt moet hebben. Voor ons was dit zeker niet de laatste keer.

Wild water raften en Bamboe raften

Het wild water raften was zeker de moeite waard.. Met 5 man in een rubberboot.. Allemaal een peddel in onze hand en gaan.. Water was op sommige plekken pest heftig.. We moesten ons zelf goed beet houden, anders lag je zo naast de boot. Schitterd om door die mooie natuur op een boot te varen..

Het bamboe raften was een leuke ervaring.. We stonden op een lang bamboe vlot, en hadden een bamboe stok in onze hand.. Met die stok konden we ons zelf vooruit duwen in het water. De route die we met het bamboe vlot aflegde was niet heel spektaulair. In het wat zat een kleine versnelling, hierdoor hoefde we ons niet kapot te werken.

Akha Village
Na het bamboe raften zijn we met de taxi naar een Akha Village geweest. We hebben hier wat rond gekeken. Was mooi om te zien hoe die mensen leven.

Deze dag was zeker de moeite waard. Een lange dag, maar 1 die we niet snel zullen vergeten. De rit naar huis hebben we dan ook heerlijk geslapen achter in de taxi.

Sawadee Kap! ( Goedendag)
Koen sawa mai di kap ( Alles goed met jullie?!)

Afgelopen donderdag waren we aangekomen in Chiang Mai, stad in het noorden van Thailand. Na ongeveer 6 uur in de bus gezeten te hebben kwamen we rond 2 uur aan in Chiang Mai. Chiang Mai is de tweede grote stad van Thailand en is omringd door bossen en gebergte. Deze stad is vergeleken met Bangkok veel rustiger en op straat hangt een veel relaxter sfeertje. Vanaf het busstation zijn we met een taxibusje naar het centrum gebracht en zijn hier op zoek gegaan naar een leuk guessthouse. Na 15 min hadden we nog niet echt wat gevonden en onze tas werd langzamerhand steeds zwaarder! Een italiaan en thais meisje hebben ons uiteindelijk doorverwezen naar een mooi en totaal nieuw guesthouse (T-Room) vlakbij. We betaalden hier relatief meer dan normaal (400 baht per nacht).

Nadat we de spullen in de kamer hadden gezet zijn we de stad gaan verkennen. We hebben deze dag niet veel gedaan, lekker releax over de markten heen gelopen en op het terras gezeten. Wat ons hier pas opviel was hoeveeel oude mannen met jonge thaise meisjes liepen. Het is walgelijk om te zien, maar we lachen ons er kapot om. We hebben die mannetjes zelfs al namen gegeven. in elk restaurant zit wel zo’n mannetje en ze zeggen echt niks tegen elkaar. Ook zie je overal van die alleenstaande mannen die zoekende zijn. Soms houden ze elkaar maar gezelschap om toch niet helemaal hopeloos over te komen.

’s avonds hebben we op het terras gezeten en gekeken naar wat thaiboks wedstrijden. Thaise jongens boxen dan tegen elkaar om daarna een fooitje van de kijkers te kunnen krijgen. Verder zie je dat je hier veel gepoolt wordt. In elke bar staat wel een pooltafel. We zijn al een aantal keren uitgedaagd door de medewerkers van de bar, en moet zeggen dat we aardig partij hebben kunnen geven!

De eerste dag in Chiang Mai was erg goed bevallen. Op naar de volgende.

x

De wekker ging af om 6 uur, D&J werden gewekt om half zeven, er waren Samosa’s om half acht, een Tuk Tuk om kwart voor acht, en de bus stond klaar om 8 uur. In de bus zat Naw Paw Khu Hser, jawel ook een leerlinge van mij, en zij ging ook naar Chiang Mai. Ik heb ze alle drie voor gesteld maar of ze gepraat hebben weet ik niet.

Ton’s indrukken van het bezoek van Dennis en Jeffrey
Ik vond het geweldig om de twee een paar dagen als gast te hebben. Iets langer had leuker geweest maar we hebben de tijd optimal gebruikt. Volgens mij hebben ze van de drie dagen genoten en e rook veel van opgestoken. Mae Sot is niet echt Thailand. Er wonen teveel Burmezen en het geweld en de uitzichtloze situatie in Burma is hier zeer zichtbaar.

Daartegenover staat dat veel van die Burmezen bijzonder vriendelijk zijn, gastvrij, nieuwsgierig en hartelijk. Ik werk hier nu al 6 jaar met veel plezier. Op dit moment weet ik niet precies wat ik het komende jaar gaat doen. Door met D&J met veel van mijn (oud)leerlingen te spreken begint er zich een idée te vormen. Ik besef me opens weer waarom ik hier ben, en daar hebben de jongens me onbewust op gewezen.

Om jullie thuis gerust te stellen, Dennis en Jeffrey hebben de meeste zaken goed onder controle, laten zich niet snel gek maken, staan open voor anderen en ander gewoontes en daarom zal het reizen niet zo lasting zijn. Het zal best wel eens tegen zitten, maar volgens mij gaat het allemaal goed lukken.

Ze komen wel heel anders terug als dat ze zijn weg gegaan. En ik zal niet verbaasd zijn als ik Naw Ta BI Tar nog eens aan Dennis kan voorstellen. Hij zal nog wel eens in Bangkok landen.

Dennis en Jeffrey, bedankt voor jullie bezoek, ik heb genoten en jullie zijn altijd welkom. Blijf nieuwsgierig en sta open voor ander culturen en gewoontes. Ze zullen een verijking zijn voor je leven.

Verjaardag Dr Cynthia
De 6 December werd eigenlijk al snel ingevuld door de verjaardag van Dr Cynthia. Zij heeft 17 jaar geleden, nadat ze uit Burma was gevlucht, in Mae Sot een klein kliniekje gesticht, dat sindsdien is uitgegroeid tot een klein hospital waar zo’n 300 patienten per dag geholpen worden. Ook worden er medici en verplegers opgeleid, scholen ondersteund, voorlichting gegeven en nog veel meer. De Mae Tao Clinic, zoals het heet, is een kleine en zeer energieke gemeenschap waar mensen uit Burma maar ook Burmezen die in Thailand werken, gratis geholpen worden . De medische voorzieningen in Burma zijn zeer miniem, vooral voor de mensen in de grensstreek, en voor de talloze werkers in Thailand zijn de Thaise voorzieningen gesloten.

Voor meer informatie: http://www.maetaoclinic.org/

Dr Cynthia is precies een week voor mij ter wereld gekomen, en dit jaar werd daarom haar 47ste verjaardag gevierd. Ze wordt door haar medewerkers, patienten, studenten, kinderen en anderen op handen gedragen en het programma deze dag was gevuld met zang, dans, speeches, eten en drinken en een enorme modeshow.

Lees over haar: http://www.time.com/time/asia/2003/heroes/cynthia_maung.html

Deze dag kwam traag op gang. Een van de twee jonge wereldreizigers vond het nodig een beetje uit te slapen, zodat ons ontbijt pas tegen twaalven plaatsvondt. We kozen ditmaal voor een wat westers ontbijt, zodat D&J een enorme kip burger te verwerken kregen. Zelf genoot ik van een soep met tofu en zeewier.

AAPP, Assistance Association for Political Prisoners (Burma).
Na dit ontbijt gingen we op bezoek bij the Assistance Association for Political Prisoners (Burma). Ruim 1200 politieke gevangen worden in Burma onder onmenselijk omstandigheden gevangen gehouden, en de AAPP probeert via een klein museumpje deze tragedie onder de aandacht te brengen.

AAPP is opgezet door voormalig politieke gevangenen dus ze praten over hun eigen ervaringen. In het museumpje veel foto’s van gevangenen, tekeningen en foto’s van martel praktijken. Verklaringen van andere politieke gevangenen. Ijzeren stangen die gebruikt worden om de gevangen in zeer ongemakkelijke houdingen te laten zitten of lopen. En veel meer. Een video film complementeerd het bezoek.

Voor meer informatie kijk op hun website:
http://www.aappb.org/aapp_news_35.html

Dennis en Jeffrey waren zeer onder de indruk en stelde de jongen die ons rondleidde veel vragen.

Meer verjaardag
In de middag zagen we traditionele Karen dansen met enkele van mijn leerlingen. Een zeer energieke dans van meer dan tien minuten. Ik heb er al velen gezien, maar blijf onder de indruk van het tempo waarmee de jongeren onder de hete zon over het veld hollen, springen en draaien. Rond drie uur was dat dansen voorbij en keerde re rust in het hospitaal.

Karen Students Network Group (KSNG)
Tussen 3 en 6 was er niets te doen in het hospitaal zodat we tijd hadden om enkel van mijn leerlingen te bezoeken. We gingen daarvoor naar het kantoor van KSNG. Deze organisatie bestaat 10 jaar en vertegenwoordigd duizenden Karen studenten in de vluchtelingen kampen en binnen Burma. Activiteiten van KSNG zijn onder andere een radio programma voor de kampen, nieuws brieven, het ondersteunen van scholen in Karen State in Burma, het verspreiden van informatie via drama, het contact leggen met andere groeperingen in Burma en tussen de verspreid wonende Karen.

Ik kon hier ook een belofte inlossen. Toen ik ruim zes jaar geleden begon met les geven in Umpiam Mai vluchtelingen kamp werd me onder andere gevraagd of ik ongetrouwde neven en nichten had. Er is ooit een hele kleine brief wisseling geweest tussen Ghay Ray Moo en Karin maar daar hield het mee op. Dus op deze dag ging ik het kantoor binnen, zag ik Naw Ta BI Tar, een van de leerlingen van 6 jaar geleden, en introduceerde haar aan Dennis. Naw Ta Bi Tar maakte nog de papaya schoon voor ons, maar besloot daarna te verdwijnen. Dus bleef Violet over en zij beantwoorde de talloze vragen van D&J.

Als je iets meer wilt weten over de Karen en KSNG, probeer dan de volgende website, en link door als je nog meer wilt weten:
http://www.karen.org/

Na twee uur bij KSNG geweest te zijn gingen we weer terug naar de Mae Tao Clinic aan de andere kant van Mae Sot. De avond zou nog lang duren, langer dan dat wij er bleven. We zagen een geweldige modeshow met kleding van bijne alke etnische groep uit Burma. We zagen al snel in dat het programma niet rekening hield met het feit dat we nog moesten eten. Na de modeshow hielden we het voor gezien. Ik kwam uiteraard weer de nodige studenten tegen en voor we het wisten stonden we midden tussen de prachtig uitgedoste modellen die allemaal met die twee lange Hollandse jongens op de foto wilden. Kijk maar hoe lang die jongens zijn.

Uiteindelijk wisten we ons te bevrijden en togen we naar de vertrouwed Crocodile Tear voor een maaltijd en een drankje. Hier viel het D&J op dat de bediening in Thailand heel anders is dan bij ons. Biertjes worden bijgeschonken door de serveersters, waar er altijd veel van rondlopen. In deze kroeg zijn de serveersters ook nog eens heel spraakzaam zodat we zaten tee ten terwijl Min toekeek en vragen op ins afvuurde. Gelukkig was ze ook bereid een foto van ons te nemen.

Het eten in de Crocodile Tear is ven hoge kwaliteit en D&J genoten van een Thaise coconut soep en weer kip met rijst. Cashews voor Dennis. Helaas waren ze overmoedig, want hadden ze eindelijk iets dat niet pittig was, vroegen ze Min om chilli poeder. En daar deden ze te veel van in de soep en op de rijst.

We besloten deze avond af te sluiten bij Khun. Het was de tweede keer dat D&J hier kwamen, en de obers wisten hun naam, andere gasten kwamen handen schudden en het leek alsof ze hier net als ik al jaren woonden. Zo’n sfeertje hangt hier.

Dennis lukte het om een verlopen Australier van de tafel te spelen, waarna Jeffrey drie rondjes overeind bleef. De klok ging langszaam naar middernacht en eroverheen. Aangezien de jongens om 8 uur met de bus mee moesten werd het niet veel later gemaakt. Dennis had nog een gesprek met een Burmese Nepalees, die handelde in edelstenen, en het ging vooral over Nederlandse voetballers. Van Nistelrooy, Davids, van Persie, van Basten, Seedorf en Dennis Bergkamp. Dennis maakte het helemaal doordat hij de voornaam deelde met de speler die volgens de man de mooiste goal ooit maakte: de 2-1 tegen Argentinie in 1998.

Bij de naam Dirk Kuyt moest hij even denken maar daar hij ook al van gehoord. De man had verder niet zoveel te melden, en dat gebeurd wel vaker. Dus met die kennis gingen we naar huis, na het schudden van vele handen.