D & J in Australië

Teruggekomen in Melbourne na ons mooie avontuur in Tasmanie wilden we hier aanvankelijk voor een wat langere tijd werk gaan zoeken. Melbourne is namelijk een grote stad, met veel inwoners, en veel werk dus maar heeft ook 4 seizoenen. In maart begint de winter daar en het begon al wat kouder te worden. Lange broeken, truien en geitenwollensokken hebben we niet bij ons en willen alleen maar lekker weer in australie natuurlijk, dus besloten daarom verder te reizen richting Adelaide. Hier hebben we als eerst de Great Ocean Road gedaan.

Great ocean road 

De great ocean road is naast de stad Melbourne een erg toeristische plek. De weg staat bekend als 1 van de mooitste kustwegen van de wereld. Vanaf Melbourne was het ongeveer 1,5 uur rijden naar Geelong, een stad net voor de great ocean road. Vanaf hier loopt de weg ongeveer 400 km direct langs de kust, soms door bergen en 10 min later weer in een stuk regenwoud. Na ongeveer 30 km te hebben gereden op de weg zijn we gestopt in Lorne. Hier hebben we bij het informatie centre geinformeerd over de camping places in het gebied, en kregen te horen dat er een aantal campings om de hoek waren en free bush campings 20 km landinwaarts. Gaan altijd voor ‘gratis’ natuurlijk dus 15 min rijden door het bos en hier hebben we gecampeerd op een afgelegen plek in het bos. Hier kon je niet met de auto komen dus moesten eerst een paar honderd meter lopen met alle spullen en op de plek zelf was geen drinkwater, alleen een toilet dus heel primitief allemaal. We waren hier trouwens ook niet alleen maar om ons heen stonden 15 a 20 tentjes van schoolkinderen die op schoolkamp waren. Deze dag hebben we ook nog een stuk door het regenwoud gelopen vlakbij de Erskine Falls, een grote waterval. Vanaf daar hebben we ongeveer 2 km langs een riviertje gelopen. Hier kregen we pas echt het gevoel dat we in regenwoud liepen door de geur van de bomen, afgebroken boomstammen overal en rotsen waar je over heen moest klimmen. Dit was ook echt een stuk bos waar weleens wat slangetjes konden zitten maar jammergenoeg niks tegengekomen..

Volgende dag werden we sochtends om 8 uur  wakker van die schoolkinderen die al op t punt stonden het bos weer in te gaan. Hebben toen snel de tent afgebroken, alle spullen ingeladen en terug naar Lorne gereden waar we een lekkere warme douche genomen hebben naast in informatie centre ( ja moet af en toe ook gebeuren).
Vanaf hier kon onze trip over de B100 ( wat zeggie) weer beginnen. De man van het informatie centre vertelde ons dat nog geen 10 km van Lorne bij de Kenneth River Koala beertjes te zien waren. Hier zijn we dus gestopt en moesten hier een stuk een berg op lopen. En daar zaten ze hoor in witte eucalyptis bomen. We hebben er ongeveer 15 gezien, de meeste heel hoog in de bomen. Zijn hele leuke beesten om te zien maar ook de saaiste op de wereld want ze het enigste wat ze doen is slapen de hele dag. We hebben er 1 van dichtbij in een boompje kunnen spotten, dus hebben snel wat foto’s van dichtbij. Wilden hem nog voeren met een blaadje maar moesten uitkijken dat hij ons niet pakte met zn scherpe klauwen!

Vanaf Lorne zijn we verder gaan rijden en kwamen we uiteindelijk in Otway National Park. Dit national park bestaat alleen maar uit regenwoud in het gebied ten noorden van de great ocean road. In het regenseizoen zijn hier een paar mooie stukken regenwoud en watervallen te zien. Maar door de droogte in Australie was er voor ons weinig te zien. En watervallen kunnen we zo langzamerhand dromen dus besloten verder te rijden richting de ‘Twelve Apostels’ waar de great ocean road bekend om staat. Op de weg daarnaartoe reden we eerst langs de Gibson Steps. Dit is een stuk kust, rotswand wat heel steil omhoog loopt ( 60 meter). Beneden heb je een verlaten lang stuk strand en in zee 2 grote stukken rots, waarvan 1 in de vorm van een schoen en 1 in de vorm van een zeilboot. Hier hebben we dus even een strandwandeling gemaakt. Echt heel mooi om dit van dichtbij te zien, vooral omdat ze zo groot zijn. 

Vanaf hier reden we niet echt meer langs de kust maar ging de weg meer landinwaarts. Na een half uurtje rijden kwamen we bij de Twelve Apostels. Dit waren vroeger 12 grote rotsen die in de loop van de jaren zijn gevormd door de zee en wind en steeds verder afbraken. We hebben ze geteld maar kwamen maar tot de 11. We hebben hier een paar mooie foto’s kunnen maken, al werd dat steeds moeilijker met tientallen chinezen die voor je gaan staan.
Hierna hebben we de rest van de great ocean road gedaan met een aantal beroemde rotsen zoals the Arch en de London Bridge. Volgens de kaart waren dit de laatste stops op de great ocean road. Nog geen 50 km verder had je echter nog mooiere rotsen in de zee en veel beter uitzicht over het strand. Hier was geen toerist te bekennen en nergens hekken dus hebben hier tot ver de rots op kunnen lopen waardoor we het hele strand over konden kijken. Al met al dus veel kilometers gereden op 1 dag maar erg veel nieuw natuur gezien, weer een mooie roadtrip!
Het begon al een beetje donker te worden dus zijn bij het eerstvolgende stadje ( Warnabool) gestopt en hebben daar gecampeerd op een camping. Hier hebben we savonds voor het eerst een poging gedaan om hard te gaan lopen langs het strand, en niet slecht voor de 1e keer. Dus gaan proberen dat in het vervolg meer te doen om een beetje sportief bezig te zijn hier, voordat we echt een australische buidel krijgen!

Grampians

Vanaf de great ocean road zijn we 600 km naar boven gereden naar het Grampians National park. Na 5 uur gereden te hebben en vrij weinig gezien te hebben onderweg kwamen we aan in het national park. We hebben hier een aantal korte walking tracks over de bergen met af en toe prachtig uitzicht over het land. Ook zijn we een stuk het bos in gelopen waar we volgens het informatie centre een mooie grote waterval van 25 meter hoog konden verwachten. Na een half uur lopen kwamen we aan bij de waterval maar meer dan 3 druppels kwam er niet meer uit. Naarmate we verder het park inreden zagen we dat grote stukken bos helemaal afgebrand waren. Dit is een jaar geleden gebeurd door een blikseminslag en je kon nu nog steeds de brandlucht ruiken. Veel bomen begonnen wel al weer verder te groeien en groener te worden.
We zijn toen verder het park ingereden en zijn gestopt bij de Balconies. Veel rotsen in dit park hebben een rare vorm maar dit was wel 1 van de uitschieters. Dit is een rots in de vorm van een drakenkop of grote hand. Twee stukken rots hangen boven elkaar en daar kon je tussen gaan staan. Vanaf deze rots had je ook mooi uitzicht over het national park. Het schijnt dat er al diverse mensen naar beneden zijn gevallen in het verleden, dus het was af en toe wel even uitkijken op de gladde slippertjes…

Vervolgens zijn we verder richting noorden gereden, waar we onderweg nog wat mooie lookout points hebben kunnen zien en een mooie waterval. Op deze weg hebben we ook de meeste kangaroo’s tot nu toe gezien in Australie. Op deze weg met bijna alleen maar vlak land stonden wel tientallen kangaroo’s in groepen bij elkaar met af en toe een struisvogel ertussen. Zijn op een gegeven moment gestopt bij een groep en hebben hier staan toeteren. Een stuk of 40 a 50 kangaroo’s begonnen gelijk in een rij achter elkaar weg te huppelen. Was wel mooi om te zien en hebben hier een filmpie van gemaakt.

Het was al 6 uur dus moesten hier op zoek naar een free camping place. Op de kaart stonden wel een paar gratis bush camping places. Dus wij bij de eerstvolgende de afslag genomen en na een paar km kwamen we aan bij een klein meertje en een stukje land. Niemand voor de rest te zien. We hebben hier de tent op moeten zetten zonder haringen omdat de grond een en al rots was. Dus een paar zware stenen in de tent gelegd en de waterboxen in de hoek gezet en maar hopen op geen regen en wind. Tot 1 uur snachts ging het goed maar daarna heeft het de hele nacht keihard geregend en gestormd. Aangezien de tent niet gemaakt is voor regen en wind was na 10 min was de tent veranderd in een binnenbad dus hebben deze nacht voor de 2e keer in de auto moeten slapen..

Bridgewater

De volgende dag stond ons weer een flinke reis van 600 km te wachten richting Adelaide. Voor Adelaide zijn we gestopt in het dorpje Bridgewater. Hier staat nog steeds op de Honeysucklegrove het huis van de Verkuyltjes. De verkuyltjes hebben hier in de jaren 50 en 60 gewoond voor 8 jaar en het huis staat er nog steeds. Het huis (nr 18) is op een heuvel gebouwd met daarachter een stuk bos. Aan de overkant woont een italiaanse vrouw die er in die tijd ook woonde, maar die was deze dag niet thuis dus hebben we jammergenoeg niet mee kunnen praten. Bridgewater is echt een klein dorpje en voor de rest was er weinig te zien in de straat maar was zeker leuk om even gezien te hebben.

Op naar Adelaide…..

Foto’s van de Great Ocean Road
Foto’s van de Grampians
Foto’s van Bridgewater

De afgelopen 12 dagen hebben we doorgebracht op Tasmanie. Tasmanie is een eiland wat onder Australie ligt en iets groter is dan Nederland. Vooraf hadden we niet gepland hierheen te gaan maar hoorde van verschillende mensen dat het zeker de moeite waard is en je er vooral erg veel natuur hebt. Tasmanie was een stuk land wat vroeger aan Australie vastzat.

We zouden savonds om 9 uur met de boot gaan varen en om 7 uur sochtends aankomen in Devenport, een havenstad in het noorden van Tasmanie. We hadden dus een lange reis van 10 uur voor de boeg! Op de boot had je wat restaurantjes, winkeltjes, Barretjes, een speelzaal en er werden savonds wat films uitgezonden. We hadden alleen geen eigen bed dus hebben snachts op een bank gelegen met ons dekentje, wat niet echt comfortabel lag! En ook voor Harry hadden we natuurlijk een plek op de boot gereserveerd.
Mensen op de boot vertelde ons dat de zee tussen australie en Tasmanie 1 van de wildste en de ruigste in de wereld is, maar hebben hier gelukkig weinig van gemerkt!

In Devenport zijn we eerst naar een toerist information center gegaan en hebben daar wat informatie meegenomen over de natuurparken die er zijn, campingplekken en welke mooie walking tracks er te doen zijn. We besloten hier om eerst de langs de westkust van Tasmanie te rijden en als eerste te stoppen in Burnie, een dorpje aan zee. Hier hebben we in een recordtijd onze tent opgezet op een camping omdat we helemaal gek werden van een vliegenplaag.
Overdag zijn we een stuk het binnenland ingereden en hebben hier een cheesefactory bezocht. Hier hebben we genoten van 25 verschillende soorten kaas en wat stukjes brie. Heel lekker allemaal en konden het lunchen voor vandaag dus overslaan. Maar ons eigen hollands Gouda kaas blijft toch wel het lekkerst.
Savonds zijn we nog even naar een pinguin conversation center gereden waar 2 vrouwen ons vertelde dat we vanavond 200 op het strand konden verwachten. We hebben daar ongeveer 2 uur staan wachten met een zaklamp en hebben wel 3 pinguins kunnen zien! Dat was dus wel even de moeite waard.

De volgende dag zijn we een groot stuk naar beneden gereden naar Cradle Mountain. Dit gebied heeft een van de grootste bergen van Tasmanie. Overdag hebben we hier een walking track gedaan van 2uur langs ronnie creek, en hebben hier door bergen gelopen en een klein stukje regenwoud met een mooie waterval. Aan het eind van de rit, ongeveer op 700 meter hoogte, stopte het pad bij een groot meer. Hier hebben we even uitgerust en ondertussen erg mooie foto’s van kunnen maken.
Savonds hebben we hier ook onze eerste Tasmanian Devil gezien bij onze tent. We probeerde hem met wat koekjes dichterbij te krijgen, maar hij was binnen 10 seconde weg waardoor we geen foto hebben kunnen maken. Wel hebben we savonds bezoek gehad van veel possums, soort van donkergetinte eekhoorns, die onze grote zak pasta gestolen hadden uit onze bak. Daders zijn nog steeds spoorloos..

Mijntour
De 2e dag zijn we verder doorgereden naar het zuiden en zijn we gestopt bij Queenstown. Dit is een dorpje midden in een gebied waar veel mijnen liggen. We besloten de dag erna dus een mijntour te doen in een koppermijn, waar ze nog steeds dagelijks koper, silver en goud uit halen. Hier hebben we een rondleiding gehad van Douggie, een oude gepensioneerde man die zn hele leven in de mijn had gewerkt. We kregen een paar regenlaarzen aan, een geel vest en een echte bouwhelm met lamp, en zijn toen ongeveer 7 km de berg in gereden. Hier hebben we kunnen zien hoe ze gaten boren in de berg en dan de grote rotsblokken met een grote dikke ijzerenboor breken. Dit gaat 24 uur per dag, 7 dagen door, en hopen ze op een grote goudvonst. Ook wij dachten een klompje goud te hebben gevonden maar dit bleek achteraf kopper te zijn, een grondstof wat op goud lijkt..jammer! ( Hoorden een paar dagen later op het nieuws dat in dezelfde mijn een gedeelte van de berg was ingestort!)
Eind van de dag zijn we nog naar de Nelsons Falls wezen kijken. We liepen eerst 20 min door een stuk jungle en kwamen uiteindelijk aan bij een mooie grote waterval. Erg mooi!

Volgende dag zijn we doorgereden naar Mount Field National Park. Dit is een groot gebergte met veel jungle en erg veel flora en fauna. We hebben hier de Russel Falls gezien (ja weer een waterval) maar toch weer heel anders. Door deze waterval stroomde minder water door de droogte. Hierna zijn we doorgelopen naar een stuk bos met tall trees. Dit zijn hele hoge bomen en kunnen soms wel 80 a 90 meter hoog worden. Ook zijn veel van deze bomen afgebroken of omgevallen en verbaasden ons soms hoe groot zo’n boom aan de binnenkant kan zijn. We hebben foto’s gemaakt in de holte van een boom waardoor de verhouding te zien is.
Na de tall trees te hebben gezien zijn we 13 km met de auto de berg opgereden. Naarmate we hoger waren begon het steeds mistiger te worden (door wolken) en uiteindelijk kwamen we uit bij een groot helder meer met bos eromheen. Hier zijn we omheen gelopen, erg koud maar heel mooi en best raar zo’n groot meer op zo’n hoogte.

Hobart en Port Arthur

Het weekend hadden we gepland om naar Hobart te gaan, de hoofdstad van Tasmanie in het zuiden. Hier hebben we 2 dagen verbleven in een hostel en hebben we hier wat van het uitgaansleven geproefd. Dit was echter niet zoals we gewend waren in Nederland. Kwa alles lopen de Tasmaanse mensen een beetje achter op de rest van Australie hebben we gemerkt.
Op zaterdagochtend zijn we daarom vroeg onze bed uitgerold en naar de markt gegaan in de haven van Hobart. Dit schijnt 1 van de grootste en populairste markten in heel de wereld te zijn. Er werd hier vooral veel eten verkocht (vis), maar ook echte Nederlandse poffertjes. Toen we verder de markt opliepen kwamen we langs diverse kraampjes waar nieuwe en oude spullen verkocht werden. Een gezellige markt, ongeveer net zoals de koninginnemarkt in Utrecht, maar dan zonder bier.

Na het weekend besloten we door te rijden naar het Oosten en hier Port Arthur te bezoeken. Dit is vroeger een streng bewaakte gevangenis geweest waar criminelen uit Engeland naartoe gestuurd werden. Port Arthur zelf was een soort dorp, waar de bewoners en de veoordeelden gescheiden leefden. Er was een kerk, een jeugdgevangenis (jongste ooit was 8 jaar) een gewone gevangenis, en een ziekenhuis, etc. Helaas was de gevangenis ongeveer 100 jaar geleden voor de helft afgebrand, maar veel stukken steen en kamers zijn toch nog heel gebleven. Maar toch een leuk stukje historie gezien in Australie ( zie je niet veel namelijk). 10 jaar geleden vond daar ook een massamoord plaats. Een gestoorde vent begon hier opeens in het wilderweg te schieten op groepen bezoekers en inwoners.

We waren nu in het zuiden en wilden via de weg langs de oostkust omhoog rijden. Deze kust staat bekend om het duiken maar vooral ook om de mooie stranden. Hier hebben we Wineglass Bay gezien, een baai in de vorm van een wijnglas. Hebben hiervoor een uur een berg op moeten lopen, maar hadden perfect uitzicht over het strand. Hierna hebben we op 2 andere kleinere baaien gelopen, o.a Honeymoonbay. We hebben hier 2 dagen gekampeerd langs het strand en de 1e dag begon het heel stevig te waaien waardoor onze tent door de wind helemaal plat lag. Later begon de wind te liggen, en het zeewater was stil waardoor we erg mooie foto’s van de zonsondergang hebben kunnen maken.
Iets verder naar het noorden bevond zich de Bay of Fires. Dit is een lang strand en heeft zn naam te danken aan de rode kleur die op de rotsen zit. Van dichtbij lijkt het net of de rotsen met rood krijt zijn ingekleurd. Heel apart.

Vanaf de Oostkust zijn we doorgereden naar Launcheston waar we 1 dag in een hostel hebben gezeten. Bij het informatiepunt hier hadden we onze bootticket voor de terugweg naar M’bourne geboekt. Volgende dag zijn we richting Devenport gereden en zijn hier gestopt bij Mole Creek. Hier hebben we een excursie gedaan in een druipgrot (cave). In een groep werden we begeleid door een gids die ons rondleidde door allerlei verschillende gangen. Als de lampen uit waren zag je geen hand voor ogen en de temperatuur in de grot was zo’n 9 graden! Iets te koud voor een korte broek dus… De foto’s zijn wat donker maar zeker goed gelukt..
Savonds hebben we genoten van een Domino Pizza en om 8uur savonds vertrok de boot weer vanaf Devenport naar M’bourne…weer wat anders dan alleen maar natuur gezien te hebben…

Foto’s

Na 2 nachten op Phillip Island zijn we vertrokken naar Wilsons Promontory National Park. Dit park word ook wel Prom genoemd. Het prom is het meest zuiderlijke puntje van Australie en ligt dus ook het dichtsbij bij Tasmanie. Het prom zou dan ook heel veel weg hebben van Tasmanie. Dit was al snel te zien. Op de heenweg naar het park zagen we snel de omgeving veranderen. De natuur werd groener en groener. Erg indrukwekkend om te zien.

We hebben in dit park 2 nacht overnacht. De dag van aankomst hebben we genoten van wat prachtige witte stranden en korte walking tracks. In de namiddag hebben we de camping opgezocht. Hiervoor moesten we toch nog 30km door het park heen rijden.

De camping was een groot kampeer gebied met rond de 350 kampeer plekken. Wij hadden een mooi plekje gevonden vlak bij het strand. We stonden daar met een duits meisje en een australisch stelletje. De avond hebben we doorgebracht met wat leuke gesprekken en een biertje.

De volgende dag stond een beklimming van de mount oberon op de planning. Maar voordat we daar aan gingen beginnen hebben we een bushwalk gedaan. Aan het eind van deze walk konden we onze eerste ervaring opdoen met een Rainforest. Het rainforest konden we belopen over een aangelegd pad. Het was niet heel groot maar wel heel apart om te zien.

Later op de dag stond de beklimming op ons te wachten. Deze route zou een totale lengte hebben van 3.4 km. De route stond aangeschreven als moderate/hard. Dit wil dus zeggen dat je een aardige tot goede conditie moest hebben om deze te beklimmen. Dat hebben we geweten ook. Het zweet stond al snel op onze rug en de kuiten werden weer eens goed getraind. Maar naar een hele klim kwamen we dan op de top. Dit was echt een geweldige erving om boven op een berg te staan. In eerste instantie was het weer erg goed. geen wolkje aan de lucht. We hadden dus een uitzicht over het hele gebied. Ongeveer 5 min later was dat wel even wat anders. Binnen 5 min zaten we in de wolken. En konden dus vrijwel niet meer genieten van het uitzicht. Dat was wel even balen, maar naar ongeveer 10 min was het uitzicht weer helemaal goed en konden we weer genieten van het uitzicht. In route naar beneden was een stuk makkelijker.

Aangekomen bij de tent besloten we om nog maar een stuk te gaan wandelen langs de rivier. De volgende morgen werden we wakker en hebben ontbeten met het australische stel. Na een kop koffie een een geroosterd broodje met vegamite (heel zout beleg) zijn we terug gereden naar St Kilda (Melbourne).

Het prom was tot nu toe met mooiste natuurgebied wat we gezien hebben. Weer een ervaring die we niet zullen vergeten.

In Sint Kilda hebben het weekend doorgebracht. Veel gefeest en ons klaar gemaakt voor de oversteek naar Tasmanie.

Na een week in Melbourne te zijn geweest hadden we gepland om verder naar het zuiden te rijden richting Phillip Island en het Wilson Promontory Nationaal park.

Phillip island ligt ongeveer 2 uur rijden van het centrum van Melbourne. Omdat we erg laat vertrokken uit het centrum kwamen we rond 9 uur aan op het eiland. Het eiland is bereikbaar via een brug, dus we hoeften hiervoor niet een boot op. We zijn gelijk maar weer opzoek gegaan naar een slaapplek. Dit bleek niet zo makkelijk te zijn, alle recepties van de caravan parken sluiten hier namelijk meestal al rond half 8. We besloten dus om maar in de auto te slapen. Nadat we eerst wat gegeten hadden bij een picnic plaats aan het strand zijn we opzoek gegaan naar een plek waar we de nacht door konden brengen. We belanden op het parkeerterrein van de supermarkt de Coles. We hebben hier onze auto neergezet, en de ramen bedekt met handdoeken, zodat we geen inkijk hadden en lekker konden gaan slapen!! Dat laatste was helaas niet gelukt, we hebben ook maar gelijk besloten om niet meer in de auto te gaan slapen.

Na een pak melk en wat boterhammen zijn we opzoek gegaan naar een camping, nadat de tent stond zijn we naar het informatie punt gereden. Hier weer de nodige informatie gehad over het eiland en daarna gelijk maar naar het meest oosterlijke puntje gereden. Hier hebben we de auto neergezet en zijn we een stuk gaan wandelen. Het uitzicht was weer geweldig. Veel rotswanden en een mooie blauwe zee. Ook hebben we hier onze eerste pinguin gezien. Deze kleine pinguin kwam even zijn nest, waarschijnlijk opzoek naar wat eten. Gelukkg voor ons, wat wij hebben weer een mooie foto van een pinguin.

De rest van de dag hebben we wat gelopen op een gigantisch mooi strand. Op dit strand worden jaarlijks de wereldkampioenschappen surfen gehouden. Dat was wel te zien ook, want de golven waren hoog en krachtig.

Voor de avond hadden we 2 tickets gekocht voor de Pinguin parade. We moetsen rond half 9 aanwezig zijn bij het strand, want de pinguins zouden rond 9:35 PM uit het water komen. Deze parade word elke avond bezocht door z’n 1000 mensen, er stonden dan ook 2 tribunes aan het strand opgesteld om al deze mensen kwijt te kunnen. Snel viel ons op dat de chinezen en japanners het wel erg intressant vonden. De tribunes waren dan ook aardig gevuld met mensen uit Azie.
Rond half 10 was het dan eindelijk zover, de eerst pinguins kwamen uit het water gewacheld. Al snel volgen er meer. Ze komen meestal in groepen uit het water. Het is dan ook best wel een komisch gezicht als je een strand vol ziet met kleine pinguins. Het duurt best wel een tijd voordat ze allemaal het water uit zijn en hun nest in de duinen hebben gevonden. In de duinen kon je de pinguins nog even van heel dichtbij zien. Helaas mochten we hier geen foto’s maken omdat de flits van een camera een pinguin blind kan maken. Over de hele avond hebben we 1034 pinguins gezien. Jeffrey heeft ze stuk voor stuk geturft.

De volgende dag hebben we de tent ingepakt en zijn we door gereden naar Wilsons Promontory.

Foto’s

Nadat we 10 dagen fruit geplukt hadden in Shepparton zijn we vertrokken naar Melbourne. Melbourne is de grootste stad in Victoria en de tweede stad van Australië (na Sydney), met een inwoneraantal van rond de 4 miljoen inwoners.

Na een reis van 3 uur kwamen we aan in Melbourne. De skyline met alle hoge gebouwen van Melbourne was al op grote afstand zichtbaar. Een hostel vinden was nog wel even wat werk. Het weekend dat we aankwamen was er namelijk een groot festival bezig in St Kilda. Maar gelukkig had Hostel All nations nog wel een bed voor ons vrij. All nations is een groot hostel met Pub dat midden in het centrum van Melbourne ligt. We konden vanuit hier dus over makkelijk heen lopen.

In Melbourne hebben we 9 dagen doorgebracht. Deze 9 dagen zijn rustig verlopen en hebben het eens rustig aangedaan. De ochtende hebben we doorgebracht in een fitness centrum. Hier konden we gratig gebruik van maken. Hier hebben we dan ook maar gelijk gebruik van gemaakt, want buiten het vele wandelen wat we doen komt er weinig terecht van het sporten. Ook hebben we bij het fitness centrum een squash baan gehuurd voor een uurtje, dat was weer even lekker zweten. We hebben natuurlijk veel gelopen en de stad verkend. We hebben hier genoten van de vele parken, waaronder de Botanic Gardens. Ook hebben we nog even een kijkje genomen bij het formule 1 circuit, helaas was deze nog volop in aanbouw.

De avonden hebben we doorgebracht in de pub onder het hostel, in het casino, in de clubs of gewoon in het hostel . De pub was bijna elke avond wel gevuld met reizigers, erg gezellig dus.
De avonden in het hostel waren erg gezellig. Er zaten een hoop Nederlands in hostel. Samen koken of een portje kaarten hebben we dan ook regelmatig gedaan. Maar buiten de nederlanders hebben we hier ook duitsers, fransen, italianen, mexicanen, finnen, zweden, americanen, denen, autraliers en veel mensen uit asie ontmoet. vandaar de naam All nations waarschijnlijk.
Het casino heeft ons ook leuke avonden bezorgt, helaas zijn we er niet rijk van geworden. Maar gelukkig ook niet arm. Dit casino is het grootste van het zuiderlijke halfrond, er was dus een hoop te zien. Veel fruitautomaten en een hele aparte afdeling voor de poker wedstrijden.

In st Kilda hebben we genoten van het st Kilda festival. Dit festival trekt per dag zo’n 300.000 mensen, al deze mensen lopen door de stad en feesten op het strand. Op zondag avond hebben wij de hele avond genoten van de vele mensen, de muziek, 2 nederlanders uit Utrecht die ons even belde op de mobile telefoon en ons biertje.

Grand Final (Melbourne Victory - Adelaide United)
Zondag de 18e van februari werd de grootste finale van het autsralische voetbal gespeeld. De nummer 1 (Melbourne Victoria) speelde tegen de nummer 2 (Adelaide United), de winnaar van deze wedstrijd zou de kampioen van jaar zijn.

In eerste instantie wisten wij niks van deze wedstrijd. Maar toen wij ’s ochtens naar buiten liepen zagen we al snel dat er een grote wedstrijd gespeeld zou worden. Overal zag je supporters van Melbourne en Adelaide lopen. Het meest opvallende was wel dat ze allemaal door elkaar liepen, iets wat in Nederland haast ondenkbaar is.

Het eerste wat in ons opkwam toen we wisten dat de wedstrijd gespeeld zou worden is dat wij wel weer zin hadden in een potje voetbal. Helaas hoorde we al snel dat alles al uitverkocht was, maar toch wilde we even een kijkje gaan nemen bij het stadion en hopen dat we daar toch nog een kaartje konden kopen. Bij elk loket hebben we het toch nog even geprobeerd, maar bij elk loket kregen we een nee te horen. Het was immers ook de Grand Final die al even uitverkocht was. Maar het geluk lachte ons weer toe… Nadat we onze laatste poging hadden gedaan bij een loket werden we aangesproken door 2 Australische mannen. Ze vroegen of wij intresse hadden in 2 kaarten voor de finale. Ze wilde de kaarten voor de normale prijs verkopen en zouden meelopen naar binnen. 5 minuten later stonden we dan ook in het Telstra Stadium met 60.000 andere mensen. Na een korte verkenning door het stadium waar de 2 supporters groepen allemaal door elkaar heen lopen hebben we onze plek gezocht. We zaten de eerste helft in een vak vol met Melbourne Supporters. Omdat onze voorkeur toch meer uitging naar het team van Adelaide hebben we de 2e helft plaats genomen bij de Adelaide supporters. Helaas stond het toen al 3-0 voor Melbourne. Ook met onze steun voor Adelaide konden ze niet winnen. Melbourne won de finale met 6-0. Dat zegt waarschijnlijk al genoeg over het niveau hier in Australie. Maar onze voetbal avond was geslaagd.

Na de 9 dagen Melbourne (waar we al ons verdiende geld alweer hebben uitgegeven ) vertrekken we vandaag richting Philip Island en daarna pakken we boot naar Tasmanie. Over 2 weken hopen we terug te komen in Melbourne, dan zullen we kijken of we ergens tijdelijk werken kunnen vinden.