D & J in Australië

In Luang Prabang hadden we een nederlands stelletje ontmoet die ons vertelde over ’de loop’ die zij in het zuiden van Laos hadden gedaan. Zij hadden een motorscooter gehuurd voor 4 dagen en zijn hiermee 400 km het binnenland ingetrokken, en als het ware in een rondje weer uitgekomen in de plaats waar zij startte. Dit sprak ons ook erg aan dus en hebben vanuit Luang Prabang een busticket gekocht naar Tha khaek waar ons scooter avontuur ging beginnen! 

We kregen de scooters mee van mister Kaa, de man die de scooters verhuurde. We zouden de scooters 4 dagen huren en 100000 kippen per dag betalen (4 euro);) Nadat we de scooters geinspecteerd hadden en de tank vol met benzine hadden gegooid waren we klaar voor vertrek. We hadden van de man een

Aanvankelijk probeerde we eerst een busreis te boeken die eventueel via het oosten naar beneden ging. Dit kon helaas niet, (Laos heeft maar weinig goede wegen) dus moesten precies dezelfde weg terug naar Vientienne als heen. Hiervoor moesten we eerst naar Vientiene en daar overstappen op een bus naar Tha Kheak. We zouden om 7.30 de bus van  Luang Prabang pakken maar die bleek niet vol te zijn dus moesten we wachten tot 9 uur. Tot aan Vientiene hebben we 10 uur in een hete bus zonder airco gezeten en werden afgezet op busstation. In het centrum hebben we snel gepind, want in Luang Prabang waren alle ATM’s kapot en zijn daarna snel met een tuk tuk naar busstation zuid gebracht waar onze bus vertrok. Hier stond een wat luxere bus op ons te wachten met TV. Hier werden alleen muziekclips van Laos muziek uitgezonden, dat was wel minder maar hebben tot 1 uur snachts geslapen totdat we geroepen werden en er uit moesten op het station in Tha Khaek. Hier hebben we snachts dus nog een tuk tuk moeten regelen en vertelde hem of hij ons naar een guesthouse kon brengen wat nog open was. Alles is namelijk na 11 uur savonds stil en dicht in de steden. Hij bracht ons naar een hotel waar we goedkoop hebben kunnen overnachten.
De volgende dag zijn we het stadje doorgelopen om wat informatie in te winnen over waar we de scooters konden huren. We kregen uiteindelijk via een guesthouse een adresje van een man ( mister Kaa) die ons de scooters kon verhuren. Savonds kwam hij de scooters brengen en moesten 100000 kippen per dag betalen!!! Jaja 4 euro! Van mister Kaa kregen we een kaart van de loop met daarbij de steden waar we langskwamen en er stonden een aantal caves op die we konden bezoeken. Op de achterkant had hij een lijst gemaakt met woorden en zinnen in het engels en Lao, zodat als we pech onderweg kregen of gewoon iets wilde vragen dat briefje konden laten zien. Na de tank vol gegooid te hebben waar we klaar voor de grote rit!

Sochtends om 10 uur reden we weg uit Thakhek en het was toch wel een beetje gek voor het eerst op een motorscooter met 4 versnellingen. We hadden in Taiwan al eens een scooter gehuurd dus waren al snel gewend aan het rijden. De eerste 30 km reden we lekker rustig door de bergen en stopte op een gegeven moment bij de eerste cave die aangegeven stond op de kaart. Deze was niet makkelijk te vinden omdat alle borden langs de weg in het Lao geschreven zijn. We hadden het gevonden en moesten een dirt road op, een weg alleen van grind en zand. Langs de weg zagen we de eerste boeren al die hard aan het werk waren op de rijstvelden. Na een paar km kwamen we aan bij de cave waar we onze scooters bij een tentje onder een boom konden stallen. Hier betaalde we 2000 kippen voor. Omdat het regenseizoen is was een groot gedeelte voor de cave onder water gelopen. Business dus want ze hadden mooie kajakjes die ons wel konden brengen. 4000 kippen en een oud mannetje bracht ons door een riviertje naar de cave.

Via een trap liepen we naar boven en via een kleine opening in de rots konden we naar binnen. De cave van binnen stelde weinig voor. Er was binnen de cave een tempel gebouwd en er zaten wat mensen die spullen verkochten. We zijn daarom na 5 min weer terug naar de boot gegaan om vervolgens weer de scooters op te gaan! De cave die we hierna gingen bezoeken was een stuk interessanter. We moesten hiervoor van de grote weg af en wat smallere weg op en reden hier over een bruggetje waar een rivier overheen stroomde. Hier waren een stuk of 5 kleine kinderen aan het zwemmen en waren een beetje verlegen toen we door het water de brug over reden. We zijn hier even gestopt en zijn met ze op de foto geweest. 300 meter verderop was de cave die van binnen erg groot was. We zijn in het donker totaan het verste punt gelopen (ongeveer 100 meter) en zijn toen weer teruggelopen. Uit de cave stroomt een rivier waar een aardige hoeveelheid water uitkomt. Het water was ook heel helder en waarschijnlijk was het ook gewoon pure drinkwater.

We volgden de weg verder en volgens de kaart was ons eerstvolgende stop Nakai. De weg tot aan dit dorpje was prachtig. We reden op een verharde weg met aan alle twee de kanten dorpjes tussen de bergen en hele mooie uitgestrekte rijstvelden. Als we even stopte bij zo n dorpje en de weg vroegen konden ze natuurlijk geen woord engels, maar de man was 10 min in het Laos de weg uit aan het leggen en dacht dat wij het wel begrepen. Maar hij legde ons uit met zijn handen dat het 15 km was naar nakai. Na 2 uur gereden te hebben en dus iets meer dan 15 km kwamen we aan in het dorpje. Het dorpje bestond uit een lange straat met aan alle 2 de kanten winkels. Hier hebben we een guesthouse kunnen vinden wat een gebouw was met kamers bestaande uit houten platen die tegen elkaar waren getimmerd. We hadden in ieder geval een ventilator op de kamer dus we waren al blij. Savonds zaten we in een restaurantje en wilde wat eten bestellen en vroegen om de kaart. Na 15 min geen kaart maar kregen we noodles soep met vlees erin. Je hebt grote kans dat de mensen in Laos sochtends en savonds noodless soep eten. Na het eten hebben we nog een biertje gedronken met een paar mensen van het restaurant, ook de eigenaar. Die had al aardig wat gedronken en schonk zijn eigen glas vol met ons bier. Na om de minuut geproost te hebben en wat gepraat te hebben over voetbal gingen we terug naar het guesthouse. Savonds hebben we nog gepraat met een meisje van een winkeltje. Zij vertelde ons dat zij was betrokken bij een 10 jarig project dat voor dit dorpje opgezet is. Net voor het dorpje waren ze druk bezig met een brug en dam om uiteindelijk voor betere watervoorziening te zorgen voor de mensen in het dorp. De volgende dag hebben we ontbeten bij haar ( noodless soep) en zijn toen verder gereden. Onderweg reden we langs houten huisjes waar we weer vooral door kleine kinderen begroet werden met Sawadee Sawadee (hallo) en zwaaien als we langs reden. Heel leuk om allemaal te zien weer. We kwamen ook geregeld groepen kinderen tegen op de weg en of gewoon mensen die waarschijnlijk van dorpje naar dorpje liepen. Ook wilde dieren zoals veel koeien en buffels zag je veel op het land maar vooral op de weg. Op een gegeven moment stopte we ergens in een dorpje om wat te drinken. Na nog geen 5 min stond het hele dorp om ons heen. We zeiden niks, konden natuurlijk ook geen engels, maar waren toch heel nieuwsgierig, vooral de kleine kinderen. De man van het winkeltje kon een beetje engels praten en vertelde ons dat we waren beland in een dorpje met 80 families en niemand Lao sprak, maar een eigen ontwikkeld taaltje. Sawadee verstonden ze daarom ook gek genoeg niet! Het schijnt dat 60% van de bevolking ook een andere taalspreekt dan Lao. Tot nu toe hadden we alleen maar op onverharde wegen gereden met soms stukjes asfalt en veel gaten in de weg. We hebben de hele weg bijna niet hard kunnen rijden omdat we elke paar seconden moesten stoppen voor een kuil.

Rond een uurtje of 5 in de middag kwamen we met een dikke stoflaag op ons gezicht aan in Lak Sao waar we voor het eerst weer op een asfalt weg reden. Onderweg hadden we 20 keer gevraagd hoever het ongeveer was naar dit dorpje. 20 kilometer zeiden ze allemaal. Lak Sao scheen achteraf 20 te betekenen in het Lao haha.
We zijn hier savonds een marktje op gelopen waar ze vooral verse vis verkochten. Vers in de zin dat het nog leeft en spattelt en je je eigen visje uit kan zoeken. Kakkerlakken en andere gebakken insekten waren ook volop te krijgen hier! Dennis probeerde nog een paar gebakken bananen maar die waren toch niet zoals die had verwacht. Uiteindelijk hebben we in een restaurantje gegeten en savonds TV gekeken in het hotel. Zo’n dag scooterrijden maakt je toch best wel moe.

Volgende dag gingen we er weer op uit en na een kilometer of 100 kreeg Dennis een lekke achterband, iets wat we al een beetje konden verwachten. We waren net 8 km voorbij een dorpje gereden dus besloten door te rijden. Na een aantal kilometer kwamen we nog steeds niets tegen en vroegen ons af hoelang het nog duurde voordat we een paar huisjes tegenkwamen met toevallig een brommershop. Na ongeveer 15 min kwam onze redding aangereden. Een bestelbusje met daarachter genoeg laadruimte voor 2 scooters. Wij gelijk de bus aangehouden, uitgelegd wat we hadden en ze wilde ons wel naar het eerstvolgende dorpje brengen. De scooters werden ingeladen en wij moesten er bovenop gaan zitten. Uiteindelijk was het een half uur rijden naar het dorpje, dus zonder vervoer hadden we uren onderweg geweest. In het dorpje brachten we scooter naar een shop waar een mannetje van 14 jaar het in een paar minuten fixte. Vanaf dit dorpje was het nog 80 km tot de thuisbasis Thakhek. Gelukkig reden we op een verharde weg wat het rijden iets gemakkelijker maakte. Echt hard reden we toch maar niet omdat dit zonder helm en vrijwel geen ziekenhuizen in de buurt niet echt verstandig was. Onderweg stopte we in een dorpje om wat te drinken en het werd voor ons alsnel duidelijk dat we op een bruiloft van iemand waren beland. We werden uitgenodigd om te gaan zitten en dronken een biertje met ze. Idereen had al aardig wat gedronken en zat ons heel nieuwsgierig aan te kijken. Na 5 min wilde een ouwe man van 85 zonder tanden met ons dansen die zich voordeed als de baas van de familie. De anderen werden ook een beetje te aanhankelijk, dus dronken ons biertje op en gingen weer de weg op. We kwamen bijna geen verkeer tegen en alles was heel rustig wat wel een relax gevoel gaf.
Eind van de middag arriveerde we in Thakhek waar we de scooters weer afleverde. 

Op naar Vietnam waar ons nog een leuke en interessante busreis stond te wachten………