D & J in Australië

Teruggekomen in Melbourne na ons mooie avontuur in Tasmanie wilden we hier aanvankelijk voor een wat langere tijd werk gaan zoeken. Melbourne is namelijk een grote stad, met veel inwoners, en veel werk dus maar heeft ook 4 seizoenen. In maart begint de winter daar en het begon al wat kouder te worden. Lange broeken, truien en geitenwollensokken hebben we niet bij ons en willen alleen maar lekker weer in australie natuurlijk, dus besloten daarom verder te reizen richting Adelaide. Hier hebben we als eerst de Great Ocean Road gedaan.

Great ocean road 

De great ocean road is naast de stad Melbourne een erg toeristische plek. De weg staat bekend als 1 van de mooitste kustwegen van de wereld. Vanaf Melbourne was het ongeveer 1,5 uur rijden naar Geelong, een stad net voor de great ocean road. Vanaf hier loopt de weg ongeveer 400 km direct langs de kust, soms door bergen en 10 min later weer in een stuk regenwoud. Na ongeveer 30 km te hebben gereden op de weg zijn we gestopt in Lorne. Hier hebben we bij het informatie centre geinformeerd over de camping places in het gebied, en kregen te horen dat er een aantal campings om de hoek waren en free bush campings 20 km landinwaarts. Gaan altijd voor ‘gratis’ natuurlijk dus 15 min rijden door het bos en hier hebben we gecampeerd op een afgelegen plek in het bos. Hier kon je niet met de auto komen dus moesten eerst een paar honderd meter lopen met alle spullen en op de plek zelf was geen drinkwater, alleen een toilet dus heel primitief allemaal. We waren hier trouwens ook niet alleen maar om ons heen stonden 15 a 20 tentjes van schoolkinderen die op schoolkamp waren. Deze dag hebben we ook nog een stuk door het regenwoud gelopen vlakbij de Erskine Falls, een grote waterval. Vanaf daar hebben we ongeveer 2 km langs een riviertje gelopen. Hier kregen we pas echt het gevoel dat we in regenwoud liepen door de geur van de bomen, afgebroken boomstammen overal en rotsen waar je over heen moest klimmen. Dit was ook echt een stuk bos waar weleens wat slangetjes konden zitten maar jammergenoeg niks tegengekomen..

Volgende dag werden we sochtends om 8 uur  wakker van die schoolkinderen die al op t punt stonden het bos weer in te gaan. Hebben toen snel de tent afgebroken, alle spullen ingeladen en terug naar Lorne gereden waar we een lekkere warme douche genomen hebben naast in informatie centre ( ja moet af en toe ook gebeuren).
Vanaf hier kon onze trip over de B100 ( wat zeggie) weer beginnen. De man van het informatie centre vertelde ons dat nog geen 10 km van Lorne bij de Kenneth River Koala beertjes te zien waren. Hier zijn we dus gestopt en moesten hier een stuk een berg op lopen. En daar zaten ze hoor in witte eucalyptis bomen. We hebben er ongeveer 15 gezien, de meeste heel hoog in de bomen. Zijn hele leuke beesten om te zien maar ook de saaiste op de wereld want ze het enigste wat ze doen is slapen de hele dag. We hebben er 1 van dichtbij in een boompje kunnen spotten, dus hebben snel wat foto’s van dichtbij. Wilden hem nog voeren met een blaadje maar moesten uitkijken dat hij ons niet pakte met zn scherpe klauwen!

Vanaf Lorne zijn we verder gaan rijden en kwamen we uiteindelijk in Otway National Park. Dit national park bestaat alleen maar uit regenwoud in het gebied ten noorden van de great ocean road. In het regenseizoen zijn hier een paar mooie stukken regenwoud en watervallen te zien. Maar door de droogte in Australie was er voor ons weinig te zien. En watervallen kunnen we zo langzamerhand dromen dus besloten verder te rijden richting de ‘Twelve Apostels’ waar de great ocean road bekend om staat. Op de weg daarnaartoe reden we eerst langs de Gibson Steps. Dit is een stuk kust, rotswand wat heel steil omhoog loopt ( 60 meter). Beneden heb je een verlaten lang stuk strand en in zee 2 grote stukken rots, waarvan 1 in de vorm van een schoen en 1 in de vorm van een zeilboot. Hier hebben we dus even een strandwandeling gemaakt. Echt heel mooi om dit van dichtbij te zien, vooral omdat ze zo groot zijn. 

Vanaf hier reden we niet echt meer langs de kust maar ging de weg meer landinwaarts. Na een half uurtje rijden kwamen we bij de Twelve Apostels. Dit waren vroeger 12 grote rotsen die in de loop van de jaren zijn gevormd door de zee en wind en steeds verder afbraken. We hebben ze geteld maar kwamen maar tot de 11. We hebben hier een paar mooie foto’s kunnen maken, al werd dat steeds moeilijker met tientallen chinezen die voor je gaan staan.
Hierna hebben we de rest van de great ocean road gedaan met een aantal beroemde rotsen zoals the Arch en de London Bridge. Volgens de kaart waren dit de laatste stops op de great ocean road. Nog geen 50 km verder had je echter nog mooiere rotsen in de zee en veel beter uitzicht over het strand. Hier was geen toerist te bekennen en nergens hekken dus hebben hier tot ver de rots op kunnen lopen waardoor we het hele strand over konden kijken. Al met al dus veel kilometers gereden op 1 dag maar erg veel nieuw natuur gezien, weer een mooie roadtrip!
Het begon al een beetje donker te worden dus zijn bij het eerstvolgende stadje ( Warnabool) gestopt en hebben daar gecampeerd op een camping. Hier hebben we savonds voor het eerst een poging gedaan om hard te gaan lopen langs het strand, en niet slecht voor de 1e keer. Dus gaan proberen dat in het vervolg meer te doen om een beetje sportief bezig te zijn hier, voordat we echt een australische buidel krijgen!

Grampians

Vanaf de great ocean road zijn we 600 km naar boven gereden naar het Grampians National park. Na 5 uur gereden te hebben en vrij weinig gezien te hebben onderweg kwamen we aan in het national park. We hebben hier een aantal korte walking tracks over de bergen met af en toe prachtig uitzicht over het land. Ook zijn we een stuk het bos in gelopen waar we volgens het informatie centre een mooie grote waterval van 25 meter hoog konden verwachten. Na een half uur lopen kwamen we aan bij de waterval maar meer dan 3 druppels kwam er niet meer uit. Naarmate we verder het park inreden zagen we dat grote stukken bos helemaal afgebrand waren. Dit is een jaar geleden gebeurd door een blikseminslag en je kon nu nog steeds de brandlucht ruiken. Veel bomen begonnen wel al weer verder te groeien en groener te worden.
We zijn toen verder het park ingereden en zijn gestopt bij de Balconies. Veel rotsen in dit park hebben een rare vorm maar dit was wel 1 van de uitschieters. Dit is een rots in de vorm van een drakenkop of grote hand. Twee stukken rots hangen boven elkaar en daar kon je tussen gaan staan. Vanaf deze rots had je ook mooi uitzicht over het national park. Het schijnt dat er al diverse mensen naar beneden zijn gevallen in het verleden, dus het was af en toe wel even uitkijken op de gladde slippertjes…

Vervolgens zijn we verder richting noorden gereden, waar we onderweg nog wat mooie lookout points hebben kunnen zien en een mooie waterval. Op deze weg hebben we ook de meeste kangaroo’s tot nu toe gezien in Australie. Op deze weg met bijna alleen maar vlak land stonden wel tientallen kangaroo’s in groepen bij elkaar met af en toe een struisvogel ertussen. Zijn op een gegeven moment gestopt bij een groep en hebben hier staan toeteren. Een stuk of 40 a 50 kangaroo’s begonnen gelijk in een rij achter elkaar weg te huppelen. Was wel mooi om te zien en hebben hier een filmpie van gemaakt.

Het was al 6 uur dus moesten hier op zoek naar een free camping place. Op de kaart stonden wel een paar gratis bush camping places. Dus wij bij de eerstvolgende de afslag genomen en na een paar km kwamen we aan bij een klein meertje en een stukje land. Niemand voor de rest te zien. We hebben hier de tent op moeten zetten zonder haringen omdat de grond een en al rots was. Dus een paar zware stenen in de tent gelegd en de waterboxen in de hoek gezet en maar hopen op geen regen en wind. Tot 1 uur snachts ging het goed maar daarna heeft het de hele nacht keihard geregend en gestormd. Aangezien de tent niet gemaakt is voor regen en wind was na 10 min was de tent veranderd in een binnenbad dus hebben deze nacht voor de 2e keer in de auto moeten slapen..

Bridgewater

De volgende dag stond ons weer een flinke reis van 600 km te wachten richting Adelaide. Voor Adelaide zijn we gestopt in het dorpje Bridgewater. Hier staat nog steeds op de Honeysucklegrove het huis van de Verkuyltjes. De verkuyltjes hebben hier in de jaren 50 en 60 gewoond voor 8 jaar en het huis staat er nog steeds. Het huis (nr 18) is op een heuvel gebouwd met daarachter een stuk bos. Aan de overkant woont een italiaanse vrouw die er in die tijd ook woonde, maar die was deze dag niet thuis dus hebben we jammergenoeg niet mee kunnen praten. Bridgewater is echt een klein dorpje en voor de rest was er weinig te zien in de straat maar was zeker leuk om even gezien te hebben.

Op naar Adelaide…..

Foto’s van de Great Ocean Road
Foto’s van de Grampians
Foto’s van Bridgewater