D & J in Australië

De wekker ging af om 6 uur, D&J werden gewekt om half zeven, er waren Samosa’s om half acht, een Tuk Tuk om kwart voor acht, en de bus stond klaar om 8 uur. In de bus zat Naw Paw Khu Hser, jawel ook een leerlinge van mij, en zij ging ook naar Chiang Mai. Ik heb ze alle drie voor gesteld maar of ze gepraat hebben weet ik niet.

Ton’s indrukken van het bezoek van Dennis en Jeffrey
Ik vond het geweldig om de twee een paar dagen als gast te hebben. Iets langer had leuker geweest maar we hebben de tijd optimal gebruikt. Volgens mij hebben ze van de drie dagen genoten en e rook veel van opgestoken. Mae Sot is niet echt Thailand. Er wonen teveel Burmezen en het geweld en de uitzichtloze situatie in Burma is hier zeer zichtbaar.

Daartegenover staat dat veel van die Burmezen bijzonder vriendelijk zijn, gastvrij, nieuwsgierig en hartelijk. Ik werk hier nu al 6 jaar met veel plezier. Op dit moment weet ik niet precies wat ik het komende jaar gaat doen. Door met D&J met veel van mijn (oud)leerlingen te spreken begint er zich een idée te vormen. Ik besef me opens weer waarom ik hier ben, en daar hebben de jongens me onbewust op gewezen.

Om jullie thuis gerust te stellen, Dennis en Jeffrey hebben de meeste zaken goed onder controle, laten zich niet snel gek maken, staan open voor anderen en ander gewoontes en daarom zal het reizen niet zo lasting zijn. Het zal best wel eens tegen zitten, maar volgens mij gaat het allemaal goed lukken.

Ze komen wel heel anders terug als dat ze zijn weg gegaan. En ik zal niet verbaasd zijn als ik Naw Ta BI Tar nog eens aan Dennis kan voorstellen. Hij zal nog wel eens in Bangkok landen.

Dennis en Jeffrey, bedankt voor jullie bezoek, ik heb genoten en jullie zijn altijd welkom. Blijf nieuwsgierig en sta open voor ander culturen en gewoontes. Ze zullen een verijking zijn voor je leven.