D & J in Australië

Borderline Shop, Galery and Tea Garden
Deze dag begon met ontbijt in de Borderline. Wederom Samosa’s maar nu van superieure kwaliteit. Er was een schaal fruit en ananas juice voor Jeffrey en koffie voor Dennis. De koffie is een beetje verwijderd van de uniforme Senseo smaak en het tweede bakje schonk Dennis aan mij. Naast alcohol ben ik ook bijna van de koffie af, dat weerhield me er niet van om dit bakje met smaak leeg te drinken.

Ik liet de heren ook proeven van Roselle juice maar dat zurige drankje lieten ze aan mij. Ik vind het werelds, getrokken van de Roselle plant die hier makkelijk te telen is. Ik heb ze in de tuin.

We bezochten uiteraard ook de winkel en de gallerie van de Borderline en ik introduceerde D&J aan medewerksters en artiesten. Dennis toonde zich een ware kenner want hij pikte de schilderijen van Wanna Zaw, die oa bij Elza aan de muur hangt, de twee rokende oudjes, er zo uit. Ook zag hij dat Win Htet, die bij zijn moeder hangt, veel donkerte in zijn werk stopte.

Als het lukt kun je ergens op de site een powerpoint presentatie van de Borderline zien. Daar ben ik veel bij betrokken samen met mijn vriendin Kristen.

Link naar Borderline Powerpoint

Grens met Burma
Na het ontbijt werd het tijd voor de grens. Burma is zo’n 6 kilometer van mijn huis vandaan, dus een korte fietstocht was genoeg. De Friendship of Vriendschaps brug verbindt de twee landen die hier gescheiden zijn door de Moei rivier. Onder en naast de brug kun je van alles kopen. Onder de brug goedkope sigaretten en whiskey uit Burma, naast de brug alles wat je op een toeristische markt verwacht. En meer.

We liepen langs de pas aangelegde promenade, die maar een meter breed is, maar die de markt tegen overstroming moet beschermen, de kade een mooier aanzien moet geven, en de illegalen makkelijker buiten houden. Wij liepen aldus in de bloedhete zon, spitsroeden lopend langs de sigaretten verkopers en whiskey handelaren. Met mijn steeds imposanter aandoende Burmese kennis, wist ik ze allemaal snel af te winpelen. Ze wilden nu alleen maar met me praten, wat dan weer de beperkingen van mijn Burmees aan het licht bracht.

Langs de rivier bevinden zich talloze Burmezen die hier wachten op werk, een handeltje of familie. Ze slapen onder stukken plastic, koken naast bergen afval, spelen in de modder, voetballen met een lekke bal tussen rotzooi en stank of zitten te wachten op een klant voor hun primitief eettentje. En zwaaien maar naar ons.

Op foto 10 en 11 kun je een beeld krijgen van hoe men daar leeft en werkt.

Italiaans Eten in Casa Mia
Na een paar uurtjes daar doorgebracht te hebben werd het tijd om weer te gaan. Er stond meer op het programma. Een etentje in Casa Mia met Lisa, Rocky en Jack. Met die laatste drie heb ik bijna mijn gehele verblijf in Mae Sot samen gewoond. Sinds een paar maanden zijn ze verhuisd en sindsdien moet ik met ze afspreken, maar dat gaat heel makkelijk.

In Casa Mia ontmoette we wat andere vrijwilligers en deze groep kwam uit Australie dus D&J konden alvast aan accenten wennen. Pizza’s werden besteld en een soep. Hier blijkt dat D&J nog een beetje moeten wennen. In Asia is soep een bijgerecht en geen voorgerecht. Dus als je twee dingen besteld krijg je ze ook gelijk. Dat vertelde ik ze, maar ook dat ik dacht dat die pizza, die veel meer bereidingstijd nodig heeft, toch wel later op tafel zou komen. Dat was verkeerd gedacht van mij, zodat Jeffrey zijn soep als toetje moest eten.

Nadat we afscheid hadden genomen van Lisa Rocky and Jack gingen we op weg naar de disco van Mae Sot. Y2K genaamd. Deze bevindt zich op 5 minuten fietsen van mijn huis en was deze avond…..gesloten. Er waren meer tenten gesloten en we probeerden er velen, de luidruchtige Country Pub, het relaxte Crocodile Tear en zelfs Khun opnieuw, alles zat dicht. Zo’n speciale dag wordt vaak in huiselijk kring gevierd en personeel heeft zo de kans ook mee te doen. En men probeerd het land een dag droog te leggen. Dit had als resultaat dat we vroeg thuis waren.